มาเล่าให้ฟังครับ
ปั่นออกถนนไกลสุดๆ วันแรกในชีวิตแล้วครับ แหะ แหะ
จากซอยบ้าน ไปแยกโบสถ์แม่พระ (แยกประชาสงเคราะห์)
ตรงต่อไปเข้าจตุรทิศ ตอนเช้าๆ หกโมงนิดหน่อย ถนนโล่งมากครับ...
แต่ไม่วายมีเรื่องตื่นเต้นมาเล่าให้ฟัง
ที่บอกว่าตื่นเต้นก็เพราะว่า
ถนนจตุรทิศเป็นถนนที่มีสามเลนใหญ่พอควร
แถมเวลาหกโมงเช้าวันอาทิตย์นั้น ถนนโล่งสุดๆ
ผมปั่นอยู่เลนซ้าย และก็ยังชิดซ้ายมากสุดเท่าที่ทำได้
อยู่ดีๆ ก็โดนมอไซค์เห้ๆคันหนึ่ง
มันวิ่งแซงขึ้นมาในเลนเดียวกันอย่างเร็ว แบบเกิดลมวูบใหญ่ และเสียงเบิ้ลเครื่องที่ดังมาก
โชคดีที่ผมไม่มีอาการเสียหลักใดๆ แต่ตกใจมาก เพราะถนนโล่งๆ ไม่มีรถเลย
มันไม่มีความจำเป็นใดๆ ที่ต้องแซงชิดขนาดนั้น
และที่รู้สึกว่ามันเห้สุดๆ เพราะ หมวกกันน๊อคที่มันใส่
มีสัญญลักษณ์คล้ายๆพวกทำงานหน่วยฉุกเฉินทางการแพทย์
เฮ็ดเข้..... สำนึกแม่มอย่างนี้ ไปทำงานที่ต้องการจิตอาสามากๆได้อย่างไร
ก็ยังโชคดี ที่ผ่านมาได้ครับ
แล้วก็ปั่นต่อไปเรื่อยๆ พยายามทำอย่างที่คุณมูนบอก
คงรอบขาที่ 60 RPM ให้การหายใจคงที่ ไม่ให้หอบมาก
ใช้เกียร์สูง ปั่นเบา แต่ไม่เร็ว
นึกว่าจะไปได้ตลอดรอดฝั่ง ถึงจุดหมายสถานีแอร์พอร์ตลิ้งค์แบบไม่มีอะไรมาสร้างความตื่นเต้นแล้ว
ดันต้องมาผ่านอีกเหตุการณ์คือ ช่วงจตุรทิศที่จะออกพระรามเก้า ตอนนี้ มีแคมป์คนงาน มาสร้างเพิงอยู่
พอมีคน มีแคมป์ ก็มีสุนัขมาเฝ้ารอของกิน
เลยได้เจอก๊วนเจ้าถิ่น 3 - 4 ตัว เอาล่ะสิตรู กลับไม่ได้ ให้ไปต่อ ก็ตุ๊มๆ ต่อมๆ แล้ว
ตอนนั้น ก็นึกเปิดตำราที่อ่านเจอในเวปเลยครับ ว่าต้องทำอย่างไร
สุดท้ายก็เลยเลือกที่จะขี่ช้าลงอีก ฟรีขาบ้าง แล้วเปลี่ยนเลนให้อยู่ห่างจากมันมากที่สุด
(ไอ้เราก็นึกว่าโชคดีที่ถนนโล่ง ทำให้เราเปลี่ยนไปวิ่งชิดขวาได้ ที่ไหนได้... เจ้าถิ่นท่านก็ชอบ เพราะท่านสามารถวิ่งเล่นได้ทั้งถนน)
เลยเลือกที่จะไปเรื่อยๆ ช้าๆ คิดว่าจะรอดแล้ว ผ่านไป 1 ตัว 2 ตัว แบบไม่มีปฏิกริยาใด....
ผมกำลังจะถอนหายใจ เพราะอีกไม่ถึง 20 เมตร ก็จะพ้นท่านเจ้าถิ่นก๊วนนี้แล้ว
ดันมีไอ้ตัวที่สาม หน้าตาคล้ายๆเบนจี้หน่อย นึกสนุก
วิ่งเหยาะๆ ขนานไปด้วย.... ห่านเอ๊ย... กรูไม่ต้องการเพื่อนวิ่งเล่นด้วยโว้ย
โชคดีที่ไอ้ตัวที่ 4 ซึ่งดูรู้เลยว่าเป็นจ่าฝูงแน่ๆ มันคงเพิีงตืน เลยยังเมาขี้ตาอยู่ ไม่มาร่วมวิ่งด้วย
ไอ้ตัว 3 เลยผละไปอยู่กับจ่าฝูง ไม่ตามมาอีก ฟิ้ววววว
แล้วก็ได้ถึงสถานีแอร์พอร์ตลิ้งค์ดังใจหวัง (วิ่งบ้างจูงบ้าง บนฟุตบาท ย้อนศรจากทางออกจตุรทิศไปสถานี)
พอเข้าถนนเส้นในได้ ก็ตั้งท่าจะใช้ความเร็วอย่างที่หวังจะมาปั่น
ห่านเอ๊ย!!! อะไรอีกล่ะเนี่ย... ฝูงนกเต็มเลน เพราะมีคนมาโปรยอาหารนกซะงั้น
ผมไม่กลัวนกหรอก... แต่ดันมีหมามาแจมอีก 4 - 5 ตัว... สงสัยมันจะหัดเป็นนกมั้ง เลยมาลองกินอาหารนกด้วย
ทำให้ผมไม่กล้าขี่เร็วมาก ใช้วิธีเดิม ฟรีขา ไปเรื่อยๆ ด้วยท่าทีไม่คุกคาม.... ก็ผ่านไปได้
อ่ะ ทีนี้ ช้าจะซอยยิกๆแล้ว.......
โอ้...พระเจ้าของฉัน ... ที่เห็นสุดทางลิบ ๆ มีอยู่อีกฝูงเบ้อเร่อไม่ต่ำกว่า 10 ตัว
(สุดทางที่ดูเหมือนจะตัดไปเข้าจตุรทิศ แต่ยังไม่ทำการก่อสร้างถนน) ตรงนั้นจะเป็นพงหญ้าที่ถนนไปสิ้นสุดอยู่
ผมกลับรถเลย... ไม่เสี่ยงแน่นอน เพราะมันมีแต่หมา ไม่มีคนแม้แต่คนเดียว
กลับรถหนีเจ้าถิ่นเสร็จ ก็วิ่งไปทางสถานี
แล้วเลี้ยวไปวิ่งถนนข้างในที่ติดกับรางรถไฟ เลยทำความเร็วได้ดีขึ้นหน่อย แต่ก็ดันมีลูกระนาดเนิบๆ ทำให้ปั่นเร็วมากไม่ได้ อิ อิ
ตามรูปด้านล่างครับ (บนหัวเป็นรางรถไฟฟ้า ด้านขวาเป็นรางรถไฟปกติ แล้วถนนเลียบทางรถไฟนอกเขตแอร์พอร์ตลิ้งค์)
จากรูปจะเห็นว่า ถนนน่าปั่นมาก เนินลูกระนาดช่วงที่ผมถ่ายตรงนี้ ไม่มี
เพราะเป็นถนนส่วนที่ไม่เปิดให้รถเข้า ยาวพอควร ขี้ทำความเร็วได้ครับ
ก็ประมาณนี้แหละครับ
กลับถึงบ้าน อยากรู้ว่าปั่นไปทั้งหมดกี่กิโล
ดันลืมเปิดแอพ Runtastic เสียนี่
ห่านเอ๊ย
ไว้อาทิตย์หน้า จะไปลุย MRT ตรงพระรามเก้า
แล้วจะถ่ายรูปมาให้ดูครับ.... เห็นว่ามีวิวสวยงามด้วย
Edited by ชามู, 28 April 2014 - 11:38.