Pasitnat

ไม่ต้องสงสัยค่ะ...

 

สรุปสำนวนส่งฟ้อง เข้าสู่ขั้นตอนการสืบพยาน เมื่อไหร่

ความจริงจะค่อย ๆ ทยอยออกมาสู่สาธารณ เมื่อนั้น

 

คำสั่งศาลที่มีการเผยแพร่ เป็นเพียงคำสั่งสาเหตุการเสียชีวิต

ยังต้องรอขั้นตอนการสืบพยานอีก...

 

จึงต้องเร่ง พรบ นิรโทษ ไงหล่ะค่ะ

เพื่อนๆ ว่าไงครับ  ลองแชกันครับ

^

^

ซุนจู้กล่าวว่า..... 

"แม่ทัพที่ชำนาญการสงคราม เอาชนะข้าศึกได้โดยมิต้องสู้รบ ยึดเมืองได้โดยมิต้องใช้กำลังเข้าตี และล้มอาณาจักรของศัตรูได้โดยมิต้องทำการรบเรื้อรัง" 

"ผู้ทำสงครามโดยหวังชัยชนะ" ควรปฏิบัติตามหลักสำคัญ ๓ ประการ :-

๑. ทำสงครามให้สุดสิ้นเด็ดขาด ด้วยระยะเวลาสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ 
๒. ทำสงครามโดยให้สูญเสียทรัพย์สินสิ่งของ ชีวิตทหาร และการใช้ความพยายามให้น้อยที่สุด 
๓. สร้างความเสียหายให้ข้าศึกมากที่สุด โดยตัวเองมีความเสียหายน้อยที่สุด 

 

บรรพที่ ๒ การทำศึก
ซุนจู้ กล่าวว่า..... 
"ชัยชนะ เป็นความมุ่งหมายใหญ่ที่สุดในการทำสงคราม

ถ้าการทำสงครามถูกหน่วงเหนี่ยวให้ล่าช้าเพียงใด อาวุธจะสิ้นคม จิตใจทหารจะหดหู่

เมื่อยกกำลังเข้าตีเมือง กำลังของทหารจะสิ้นไป" 
"ด้วยเหตุนี้ เราจึงได้ยินแต่ การทำสงครามที่รวดเร็ว และฉับพลัน เราไม่เคยเห็นปฏิบัติการสงครามที่ฉลาดครั้งใด กระทำโดยยืดเยื้อ"

ปู่ทวดของผม เลี้ยงควาย หลายสิบตัว (อาจจะเกินร้อยตัว) ในป่าละเมาะริมเขา  ในหมู่บ้านเล็กๆ ทางตอนใต้ของประเทศไทย

ควายกินหญ้าไปถึงไหน ก็ให้เด็กเลี้ยงควาย ทำหมายไว้ถึงนั้น ว่าเป็นที่ของท่าน

 

เมื่อตอนหลวงลงมาสำรวจที่ ปรากฏว่า ปู่ทวด มีที่นับพันไร่ แทบจะดูแลไม่หวาดไม่ไหวสำหรับคนในสมัยนั้น

 

ครั้นอยู่มาหลายปี เริ่มมีคนลำบาก มาขอที่อาศัย ไม่มากไม่มาย แค่ที่ซุกหัวนอนก็พอ

ปู่ทวดก็ใจดี บอกว่า "เออ พวก *คุณ* จะอยู่ตรงไหน ก็เลือกเอา แต่ให้ส่งลูกของพวก *คุณ* มาช่วยเลี้ยงควายให้ *ฉัน* ด้วย"

 

ด้วยความที่มีที่ดินเยอะแยะ ปู่ทวด ไม่เคยไปดูที่ได้หมด แต่ท่านก็สั่งให้มีการขุดหนอง เก็บน้ำไว้ใช้หน้าแล้ง

ขุดเหมืองส่งน้ำ กั้นเขตกับที่ของคนอื่น นอกจากนั้น ในบั้นปลายชีวิตของท่าน

ท่านได้บริจาคที่ดิน เพื่อสร้างสาธารณะประโยชน์หลายอย่าง ทั้งโรงเรียน ที่พักสงฆ์ เป็นต้น

 

ไม่กี่สิบปีที่ผ่านมา หลังจากปู่ทวดเสียชีวิตไปแล้ว พวกที่ขอมาอาศัยก็ขอออกเอกสารสิทธิ์เป็นของตัวเองกับทางอำเภอ

โดยที่ลูกๆ ของปู่ทวดก็ยินดียกให้ ตามเจตนารมย์ของปู่ทวด (ลูกๆ ของปู่ทวดแต่ละคนมีสวนยางนับร้อยไร่ ไม่รู้จะไปแย่งอะไรกับคนพวกนั้น)

ลูกๆ ของพวกที่เคยมาเลี้ยงควายก็ได้ไปร่ำเรียนในเมืองหลวงบ้าง ทำอาชีพเกษตรบ้าง รับจ้างทั่วไปก็มี

 

เมื่อปี 2531 เกิดน้ำท่วมใหญ่ในภาคใต้ พวกเราถูกน้ำท่วมทุกบ้าน ยกเว้นพวกที่อยู่ "บนควน" ที่น้ำท่วมไม่ถึง

เราลำบากแสนสาหัส พวกนั้นอยู่สบาย แต่ไม่เคยหยิบยื่นอะไร เพราะเขาคิดว่าเขาจนกว่าพวกเรา

หลังจากน้ำลด คนเถ้าคนแก่เล่าให้ฟังว่า แต่เดิม ที่ "บนควน" ทั้งหมด เป็นของตระกูลเรา แต่คนอื่นมาขออยู่

จากนั้นก็ไม่ได้ไล่ออกไปไหน จนลูกหลานเขาครอบครองที่ "บนควน" ทั้งหมด

 

พวกเราอยู่ที่ราบ ทำนาได้ ก็ดีใจแล้ว

 

................

 

ไม่มีใครถูกผิดในเรื่องนั้น แต่มีอย่างหนึ่ง ที่ทำให้ผมมองภาพเทียบเคียงกับชาติบ้านเมืองได้กระจ่าง

 

ราชวงศ์ ขยายอาณาจักรกว้างใหญ่ไพศาล ด้วยความวิริยะอุตสาหะ ของบรรพกษัตริย์ โดยความร่วมแรงร่วมใจของคนในชาติ

สมควรแล้ว ที่จะตั้งสมยานามท่านผู้นั้นว่า พระเจ้าแผ่นดิน

 

ต่อมา พระเจ้าแผ่นดิน ทรงพระเมตตา แบ่งที่ทางทำกินให้อาณาประชาราษฎร์ โดยการเวนให้ โดยทุกคนที่ได้รับผืนดิน ต้องส่งภาษีในรูปแบบต่างๆ ไปยัง พระเจ้าแผ่นดิน โดยมีหน่วยงานมาทำงานต่างพระเนตรพระกรรณ

 

คนที่ได้รับสิทธิ์ในผืนดินนั้น ในรุ่นต่อๆ มาก็มิได้รู้คุณค่าของการได้มาซึ่งผืนดินทำกินอย่างลึกซึ้ง จึงคิดว่าเป็นสมบัติของตัวเอง ของปู่ย่า ที่หามาได้ ทั้งๆ ที่ ถ้าบรรพกษัตริย์ ไม่ขับไล่ไพรีออกไป ผืนแผ่นดินตรงที่คนเหล่านั้นตั้งรกราก อาจมิใช่ผืนแผ่นดินไทย!!! 

 

ประการหนึ่งก็คือ ลูกหลานของคนที่ครอบครองที่ดินบางส่วน กำลังไม่รู้คุณพระเจ้าแผ่นดิน

 

ที่ร้ายกว่านั้น อีกประการหนึ่ง มีคนบางจำพวก อาศัยกฏหมาย กฏเกณฑ์ ที่สร้างกันขึ้นมา โดยบีบบังคับพระเจ้าแผ่นดิน

มาบอกว่า เราได้เสียงข้างมากในสภา โดยอ้างจำนวนของ คน ซึ่งอาศัยอยู่บนแผ่นดิน ที่ปู่ทวดของพระเจ้าแผ่นดิน ทรงกอบกู้ ทรงสร้างมา

มาบอกว่า เรารวบรวมเสียงได้มากที่สุด ดังนั้นเราสามารถทำได้ทุกอย่าง ทำเกินเลยจนขนาดที่จะเนรคุณ พระเจ้าแผ่นดิน กันเลยทีเดียว

 

คิดให้ดี ตรองให้หนัก พี่น้องทุกหมู่เหล่า โดยเฉพาะคนที่กำลังลืมกำพืดตัวเอง  ลืมไปชั่วขณะว่า แผ่นดินนี้ ปู่ทวดใครรวบรวม ใครแบ่งปันให้ท่านได้ฝังรกราก

 

อย่าเนรคุณต่อพระเจ้าแผ่นดิน แล้วท่านจะเป็นสุข

หาไม่แล้ว กรรมหนักนั้น จะยังความพินาศจะเกิดขึ้นแก่คนไทยทั้งมวล

 

**********************************************************************************

ขออนุญาตยกอุทาหรณ์เทียบเคียงไว้เพียงแค่นี้

หากข้อความใดไม่เหมาะสม ท่าน MOD พิจารณาได้ตามสมควรนะครับ

ปฎิวัติ ไม่กลัว

 

กลัว จ้าง ปฎิวัติ

เอาเรื่องพรรคออกไป เอาแต่คนที่พูดถึงมาดูได้ไหมครับ คนโกงยังไง เราก็ไม่ควรสนับสนุนอยู่แล้ว

 

 

ถ้า ส.ส. อานิก เป็นส.ส. ธรรมดา ผมก็คงไม่เอาพรรคมาเกี่ยว

แต่เขาเป็นกรรมการสภาที่ปรึกษาพรรคประชาธิปัตย์ และเป็นผู้ดูแลเว็บไซต์ส่วนตัวของนาย อภิสิทธิ์

และปัจจุบัน เป็นรองประธานคณะกรรมาธิการการพลังงาน สภาผู้แทนราษฎร,ประธานคณะอนุกรรมาธิการพิจารณาโครงสร้างราคาก๊าซ

 

และที่สำคัญ บทความเขาโพสต์ลงในเว็บไซด์ของพรรคประชาธิปัตย์ครับ

 

ที่น่าสนใจคือ มีชื่อ เสรีไทยด้วย

ของฝากให้ตระกูลชินวัตร

 

ตามหัวข้อกระทู้ครับ มันคือ "ขยะ"

จริงๆแล้วผมไม่ได้เห็นค่าอะไรมันเลย จนเพื่อนคนหนึ่งมาที่บ้าน

แล้วเห็นเด้กในบ้านผมกำลังทิ้ง "ขยะ" เขาก็ห้ามบอกว่าไม่ได้ๆ

แกมสอนโน่นนี่นั่นกับเด็ก แถมให้เก็บ "ขยะ" ไว้ในบ้านอีก

ผมก็ปล่อยๆไป ให้เด็กมันลองทำดูปรากฎว่าเมื่อเย็นนี้

ผมกลับมาบ้าน เด็กเอาเงินมาให้ผมเป็นเงิน 4765 บาท

ผมก็ งง เลยดิครับ ถามว่าเงินอะไร เอามาให้ทำไม

เด็กบอกว่าเงินจากการขายขยะ ผมร้องเสียงหลงเลย

นี่มันได้ "ค่ากับข้าว" เลยนะนี่ เลยถามเด็กแบบไล่เลียงดูว่าเอาอะไร

ไปขายบ้าง เด็กก็ไล่ให้ฟัง หนังสือพิมพ์ กระดาษ พลาสติก กระป๋อง

และแจงว่ามีของรอบริจาคอีก 2 ถุง เฮ้ย ของรอบริจาคอะไรอีก

ผมเริ่ม งง อีกครั้ง พาลไปนึกถึงเจ้าเพื่อนตัวดีแนะนำให้ทำอะไรอีกหว่า

สรุปของที่บริจาคมันคือ "กล่องนม" กับ "ห่วงอะลูมิเนียมจากกระป๋อง"

ผมโทรถามเพื่อนผมทันทีและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

เหมือนกับที่กำลังเล่าในเสรีไทยนี่แหละ เพื่อนผมบอกว่า

"กล่องนม" เอาไปบริจาคที่บิ๊กซี เพื่อทำหลังคามุงบ้านคนที่ประสบภัย

"ห่วงอะลูมิเนียม" เอาไปบริจาคทำขาเทียม

ไอ้ห่วงอะลูมิเนียมนะพอรู้ว่าไปทำอะไร แต่มีบริจาคกล่องนมด้วย

ความรู้ใหม่จริงๆ และขยะจากบ้านผมกองโตก็ลดลงโดยการแยกขยะ

ที่ขายได้ บริจาคได้ และ ทิ้งได้ เพื่อนผมคนนี้เป็นอาจารย์เกษียณแล้ว

ไม่นึกว่าเรื่องหยุมหยิมแบบนี้จะกลายเป็นเงินเป็นทองขึ้นมาได้

แถมกล่องนมของเจ้าหลานตัวแสบทั้งห้าก็เอามาช่วยคนได้อีก

พรุ่งนี้เพื่อนผมก็จะมารับของไปบริจาคให้.....

ลองดูครับ เผื่อบ้านของเพื่อนสมาชิกจะมีอะไรเปลี่ยนไปเหมือนบ้านผม

ปล. ถ้า Mod เห็นว่าไม่เป็นสาระอะไร จะลบหรือย้ายก็ได้ครับ

ด้วยความเคารพในสิทธ์ของทุกท่าน

เพราะผมเชื่อว่า เพื่อนสมาชิกทุกท่านสามารถแยกความแตกต่างระหว่าง

1. กระทู้มีสาระ VS กระทู้ไร้สาระ
2. กระทู้ถกประเด็น VS กระทู้ชวนทะเลาะ
3. ความทะลึ่ง VS ความหยาบโลน
4. กระทู้ที่ยิ่งอ่าน ยิ่งโง่ VS กระทู้ที่ยิ่งอ่าน ยิ่งเกิดปัญญา
5. การเลยเถิด VS ความพอดี

ผมแค่อยากจะบอกว่า ตอนนี้ สรท. ดูเละเทะ เลอะเทอะ ไปในระดับหนึ่งแล้วครับ
จากพวกที่จงใจเข้ามาทำให้บอร์ดเราดูต่ำมาตรฐานลง
จากพวกเรากันเองที่เล่นกันเพลินจนลืมความพอดี

เพื่อนๆหลายคนเรื่มแสดงความรู้สึกออกมาผ่านตัวอักษร ผ่านไลค์ กันมากขึ้นๆ
หรือนี่คือยุทธศาสตร์ในการทำลายบอร์ดนี้ อย่างเป็นขั้นตอน อย่างอดทน

ฝากเพื่อนๆพิจารณาด้วยนะครับ
อยากจะด่าผมก็ได้ ขอแค่ให้เพื่อนได้ฉุกคิดสักนิด
ผมก็ดีใจแล้ว

ด้วยความเคารพทุกท่าน และความรักในบอร์ดแห่งนี้ครับ

กระทู้นี้ผมตั้งขึ้นมาเพื่อขอบคุณ เสธ อ้าย สำหรับเหตุการณ์ในวันที่ 24 พย และในกระทู้เดียวกันนี้ ผมขออนุญาตพี่น้องชาวเสรีไทยในการระบายความอัดอั้นตันใจของตัวผมเองลงไปในคราวเดียวกันนี้เลย หลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่กล่าวถึงในกระทู้นี้ไม่ได้มีที่มาจากแหล่งอ้างอิงที่น่าเชื่อถือได้ใดๆทั้งสิ้น ทุกๆอย่างถูกกล่าวขึ้นโดยอ้างอิงมาจากความรู้สึกของตัวผมล้วนๆ หากมีความไม่เหมาะสม หรือมีข้อผิดพลาดใดๆเกิดขึ้นในทุกตัวอักษรที่ผมได้พิมพ์ไป ผมขอความกรุณาพี่น้องชาวเสรีไทยช่วยชี้แนะ และผมจะทำการแก้ไขให้ถูกต้องตราบเท่าที่การแก้ไขนั้นจะไม่ขัดกับอุดมการณ์ในการเขียนของผมในครั้งนี้ครับ

ผมรอคอยวันที่ 24 พย นี้มายาวนานเหมือนกันครับ ในใจลึกๆอยากเห็นการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นครับ แต่จนถึงตอนนี้แล้ว ก็ต้องพยายามทำใจยอมรับให้ได้ครับ ว่าเหตุการณ์วันนี้ เราแพ้ แต่อย่างไรก็ตาม ผมต้องขอขอบคุณ เสธอ้าย มากๆเลยนะครับ ที่กรุณาเสียสละตัวเองยอมอาสาเป็นผู้นำการชุมนุม ทั้งๆที่คนมีอายุอย่างท่านแถมยังมีอันจะกิน ไม่มีความจำเป็นอันใดเลยครับ ที่จะต้องเอาตัวเองมาตกเป็นเป้ามาเสี่ยงขนาดนี้ ท่านหยิบยื่นโอกาสให้พวกเรา แต่สุดท้ายแล้วพวกเราก็ไม่สามารถคว้าโอกาสนั้นไว้ได้ ถึงแม้พวกเราหลายคนจะพยายามไขว่คว้าโอกาสนั้นแล้วก็ตาม แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง สุดท้ายเราก็ไม่สามารถคว้ามันไว้ได้ วันนี้ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆเกิดขึ้นครับ กำลังของพวกเราคงยังไม่มากพอจริงๆที่จะทำการใหญ่ขนาดนั้นได้ครับ ประโยคสุดท้ายของย่อหน้านี้ ผมขอขอบคุณ เสธ อ้าย ครับ

ถึงแม้ว่าวันนี้เราจะแพ้ แต่การแพ้ในวันนี้มันก็ไม่ได้เลวร้ายไปเสียทั้งหมดหรอกครับ อย่างน้อยก็มีอะไรให้เราได้เรียนรู้หลายๆอย่างครับ ถ้าหากมีใครซักคนยอมเสียสละหยิบยื่นโอกาสให้พวกเราแบบ เสธ อ้าย ได้ทำอีกในภายภาคหน้า หวังในใจลึกๆว่าในวันนั้นเราคงจะไม่พลาดโอกาสเหมือนอย่างวันนี้อีก และการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีคงจะได้เกิดขึ้นครับ

ผมเองมีนิสัยเสียอยู่อย่างนึงครับ มักจะอดใจไม่ค่อยได้ที่จะต้องไปแอบอ่านในพันทิป ราชดำเนิน อ่านทุกทีก็ต้องมานั่งเจ็บใจทุกทีครับ ที่ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าการแอบอ่าน เพราะชีวิตนี้เคยมีก็เพียงแค่บัตรผ่านครับ แต่อย่างน้อยผมก็เคยได้รับเกียรติปะทะคารมกับเสื้อแดงราชดำเนินในโต๊ะข่าวถึงขนาดที่ว่า แดงบักโกรก กับแดงนพละครลิง ต้องไปตั้งกระทู้ในห้องราชดำเนินถึงสามกระทู้ เพื่อลากเสื้อแดงออกจากราชดำเนินมารุมผมในโต๊ะข่าวตามกระทู้นี้ครับ http://topicstock.pa.../P11834374.html ที่เหลือก็มีปะทะกับพวกแดงเหลือขอบ้างประปรายครับ ไม่รู้ว่าแดงพวกนี้หมายหัวผมไว้กี่คนครับ แต่ที่แน่ๆผมหมายหัวพวกมันไว้หลายคนครับ จำชื่อไว้ขึ้นใจหมดแล้วด้วยครับ ถ้ามีพวกแดงราชดำเนินแอบมาอ่านแถวนี้ อย่าลืมคาบข่าวไปบอกลูกพี่ นพละครลิง ด้วยนะครับว่าผมรังเกียจแดงราชดำเนินมากกก

พวกเสื้อแดงมันชอบคิดว่าพวกมันคือประชาธิปไตยครับ พวกมันคือเสียงส่วนใหญ่อยากทำอะไรก็ได้ เวลาพวกมันทำอะไรจึงไม่ค่อยเกรงใจใครไงครับ เอะอะก็อ้างสิบห้าล้าน อย่างหน้าด้านๆครับ เพราะฉะนั้นให้ตายอย่างไรเสีย เราก็ไม่มีทางสู้พวกมันได้หรอกครับ เว้นเสียแต่ว่าเราจะต้องยอม หน้าด้าน กว่ามันครับ ตราบใดที่เรายังหน้าด้านกว่ามันไม่ได้ เราก็ไม่มีทางสู้มันได้หรอกครับ สิ่งเหล่านี้ผมเรียนรู้และอ้างอิงมาจากประสบการณืชีวิตที่ผ่านๆมาของผมเองครับ อาจมีพี่น้องเสรีไทยหลายท่านไม่เห็นด้วย แต่อย่างไรเสีย ผมก็ยังคงเชื่อว่า ถ้าเราจะต้องต่อสู้กับคนหน้าด้าน เราจะต้องหน้าด้านกว่าครับ

ถ้าเราจะต้องไปตีพวกเสื้อแดง แล้วมันเกิดหาว่าเราไม่เป็นประชาธิปไตย เราต้องอย่าไปสนใจครับ ต้องหน้าด้านเข้าไว้อย่าไปสนใจประชาธิปไตยของมัน เพราะมันดันมาหน้าด้านก่อนครับ หน้าด้านว่าพวกมันเป็นประชาธิปไตยครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าประชาธิปไตยอะไรของมัน ที่อนุญาตให้พวกที่ได้รับการไว้วางใจจากเสียงส่วนใหญ่ของพวกมันในการเลือกตั้งเพียงแค่ครั้งเดียว มีความชอบธรรมในการทำอะไรก็ได้โดยไม่ต้องสนใจผิดชอบชั่วดี นี่เหรอครับประชาธิปไตยแบบหน้าด้านๆของพวกมัน เราก็จะต้องหน้าด้านกว่ามันให้ได้ครับถึงจะสู้พวกมันได้ ต้องหน้าด้านยอมรับความไม่เป็นประชาธิปไตยที่กล่าวหาโดยพวกมันครับ ถ้ามัวแต่อายกลัวไม่เป็นประชาธิปไตย แล้วเราจะชนะพวกมันได้อย่างไรเล่าครับ

พวกมันชอบอ้างโน่นอ้างนี่ พอเราอ้างบ้างมันจะถามหาหลักฐานครับ แต่ถ้ามันจะหาหลักฐานจากกระทู้นี้ บอกเลยครับ มันเหนื่อยเปล่า หาหลักฐานให้ตายก็หาไม่ได้หรอกครับ ผมอ้างอิงมาจากความรู้สึกผมล้วนๆ

มันชอบบอกว่านานาชาติให้การยอมรับผู้นำที่พวกมันเลือกมากับมือเป็นอย่างดี ก็แน่ล่ะครับ โดยลึกๆแล้ว แต่ละชาติก็เห็นชาติอื่นๆเป็นคู่แข่งอยู่แล้ว ไม่มีใครหวังดีกับเราจริงๆหรอกครับ ที่อยู่กันได้ก็ด้วยผลประโยชน์ทั้งนั้น อันนี้ผมก็คิดเองนะครับ นานาชาติมันจะไม่ชอบผู้นำเราได้ไงล่ะครับ พวกมันไม่ต้องมาเหนื่อย ไม่ต้องมาแข่งขัน ไม่ต้องมานั่งระแวง ผู้นำที่แสนจะไม่เก่งของเราครับ มันมีแต่จะช่วยสนับสนุนผู้นำของเราให้ได้อยู่นานๆครับ ไม่เก่งแบบนี้ เอาเปรียบง่ายดีครับ ลองเป็น อะพิสิด เป็น กอน ดิครับ พวกนี้ระดับโลกครับ มหาวิทยาลัยระดับออกซ์เฟิร์ดให้การยอมรับ คงไม่ธรรมดากระมังครับ ซึ่งก็แน่นอนครับ พอสองคนนี้ได้ขึ้นนมาเป็นผู้นำ ต่างชาติก็ย่อมที่จะต้องยินดีน้อยกว่าเป็นธรรมดาครับ เด็กสองคนนี้มันไม่ธรรมดา ฝีมือมันดีครับ ต่างชาติเอาเปรียบยาก ควบคุมยาก ฉะนั้นต่างชาติชอบ อะพิสิด ชอบ กอน น้อยกว่า ผมว่าไม่แปลก และพอที่จะเข้าใจได้ครับว่าทำไมถึงเป็นไปอย่างนั้น

มีอยู่เพียงที่เดียวในโลกเบี้ยวๆใบนี้ครับที่ อะพิสิด กับ กอน จะกลายเป็นเด็กอมมือ กระจอกงอกง่อย คือที่ พันทิป ราชดำเนิน ครับ ส่วนที่พิกัดอื่นๆ ไม่มีทางได้กินสองคนนี้ครับ ผมยืนยันและอ้างอิงมาจากความรู้สึกของผมอีกแล้วครับ

ขออนุญาตคาดหวังให้มีผู้กล้าอย่าง เสธ อ้าย มาหยิบยื่นโอกาสให้พวกเราอีกครั้งในเร็วๆนี้ด้วยเถอะครับ หากปล่อยไว้นานกว่านี้ ประเทศเราโดนสูบเลือดสูบเนื้อไปเสียจนหมดสิ้น จะสิบ อะพิสิด สิบ กอน ก็ยากที่จะเยียวยาประเทศเราให้กลับเป็นเหมือนเดิมได้ครับ เท่าที่ฟังเขาเล่ามาปากต่อปาก อย่าได้ถามหาหลักฐานเลยนะครับ ผอ โรงพยาบาลชุมชนของรัฐแห่งหนึ่งใน จ ฐานเสียงของพรรคผู้นำในการจัดตั้งรัฐบาลได้เล่าให้ฟังว่า ตอนนี้ รัฐได้หยุดจ่ายเบี้ยเลี้ยงแพทย์แล้ว ส่วนเงินเดือนพยาบาลที่ไม่ได้บรรจุ ให้ รพ หามาจ่ายเองครับ เนื่องมาจากรัฐกำลังประสบปัญหาทางการเงิน แล้ว รพ จะหาที่ไหนมาจ่ายครับ ลำพัง ระบบสามสิบบาท ก็ทำ รพ เป็นหนี้ท่วมหัวต้องรับงานนอกหาเงินกันตัวเป็นเกลียวอยู่แล้ว แพทย์ พยาบาล เขาก็ต้องกินต้องใช้ครับ เมื่อรายได้ไม่เพียงพอ เขาก็ต้องลาออกจากโรงพยาบาลรัฐไปทำงานเอกชน เราก็ต้องยอมรับให้ได้ครับ แล้วเมื่อคนจนๆเจ็บไข้ได้ป่วยจะไปรับการรักษาจากใครเล่าครับ โดยเฉพาะชาวนาที่ยังต้องพึ่งพาการรักษาในราคาเอื้ออาทรจาก รพ ชุมชนอยู่ โครงการจำนำข้าวที่ชาวนาอย่างท่านได้ประโยชน์ทั่วถึงบ้างไม่ทั่วถึงบ้างกำลังจะพ่นพิษใส่ท่านแล้วนะครับ ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม เพราะอย่างน้อยที่สุดมันทำให้ รพ ชุมชนแห่งหนึ่งที่ดูแลพวกท่านยามเจ็บป่วยกำลังจะเจ๊งครับ

ท้ายสุดของกระทู้นี้ ขอรื้อฟื้นอดีตนิดนึงนะครับ พวกเสื้อแดงกรุณาอย่าได้ถามอีกเลยครับว่าถ้าแช่แข็งนักการเมืองล็อตนี้แล้วจะเอาคนดีจากที่ใดมาเป็นนายก เพราะทีพวกเอ็งไม่เอา ท่าน พวกข้ายังไม่ถามเลยครับว่า พวกเอ็งจะเอาใครมาแทน ท่าน จะเอาไอ้เหลี่ยมรึ!!!

ขออภัยพี่น้องเสรีไทยด้วยนะครับที่ตั้งกระทู้เสียยาวยืด และก็ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านจนจบ แม้ว่ามันอาจจะไม่ได้ประเทืองปัญญาท่านซักเท่าไหร่ก็ตาม

ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง ขอให้เราชนะประชาธิปไตยปลอมๆในเร็ววันนี้ด้วยเถอะครับ

ขอบคุณ เสธ อ้าย ขอบคุณ พี่น้องที่ไปร่วมชุมนุม และขอบคุณพี่น้องเสรีไทยทุกคนครับ

ดูว่าจะ win มั้ย เพราะคลิปที่เสธ.อ้ายเปิด บอกได้เลยว่าไอ้แม้วดิ้นไม่หลุด รวมทั้งพวกขี้ข้ามันด้วย ถ้าทหารจะออกมารัฐประหารทำได้แล้ว ดูแค่ว่าทหารจะออกมามั้ยเท่านั้นเอง และเชื่อด้วยว่า ประชาชนจะออกมารวมกับทหารแน่ๆ นอกจากไอ้พวกล้มเจ้า

หลังจากนี้ควรจะดำเนินการตามกระบวนยุติธรรม องค์กรภาคประชาชนก็น่าที่จะทำหนังสือเรียกร้องให้ตำรวจและพนักงานสอบสวนดำเนินการจับกุมผู้ที่จาบจ้วง (ถ้าตำรวจไม่ทำหรือดองเรื่องก็ ม. 157 ซะ) และในขณะเดียวกันก็ยื่นเรื่องไปที่ผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภาด้วย

ตอนนี้ควรที่จะใช้ขั้นตอนตามกฎหมายครับ

ลองมาช่วยการตรวจดูความแตกต่างของวันเวลา มันก็ถูกต้องตรงกันเกือบหมด
ยกเว้นแค่วันเข้ากองเกินเท่านั้นเอง...

พอดีนั่งทำงานอยู่แล้วเครียดๆ นึกขึ้นได้ว่าเพิ่งสมัครสมาชิดบอร์ดเสรีไทย

เลยอยากจะเล่าประสบการณ์ ที่เคยหลงผิด ในสมัยเรียนให้ได้อ่านกัน

ถ้าผู้ดูแลเห็นว่าไม่เหมาะ ก็จัดการกระทู้ผมได้เลยครับ

ผมอ่านบอร์ดนี้มาพักใหญ่ๆแล้ว แต่เพิ่งสมัครสมาชิกครับ เลยยังไม่ค่อยรู้กาละเทศะ

ผิดพลาดประการใดช่วยชี้แนะละกันครับ




เหตุการณ์มีอยู่ว่า ตอนเลือกตั้งปี48 ยุค 4ปีซ่อม 4ปีสร้าง ตอนนั้นผมศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยรัฐที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง

มีเพื่อนผมในคณะคนหนึ่ง เป็นลูกหลานของคนใกล้ชิดมากๆของแม้ว ได้มาชักชวนเพื่อนที่ม.หารายได้พิเศษ

เค้าบอกว่า ไม่กี่วัน วันละไม่กี่ชั่วโมง จะได้รายได้ รวมๆ เป็นหมื่น แห่มแล้วใครมันจะไม่อยากได้ละครับ

นิสิตอย่างเราอยู่ดีๆก็จะหาเงินเป็นหมื่นได้ เลยถามกันว่างานอะไร แต่ก็พอรู้อยู่แล้ว ว่าต้องเกี่ยวกับการเมือง

เพราะก็รู้ว่าคนเพื่อนคนที่ชวนเป็นใคร



เพื่อนคนนี้ก็เลยให้รายละเอียดว่า แค่ไปเดินแจกใบปลิว หาเสียง ตามสถานที่ต่างๆ แค่นั้นเอง

มีรถตู้รับส่ง มีอาหารและของว่างอย่างดี ไม่ลำบาก แค่ร้อนตอนเดินแจกใบปลิวเท่านั้น

ซึ่งดูเหมือนเพื่อนในคณะหลายๆคนจะตอบตกลงไปอย่างง่ายๆ จริงๆแล้วเพื่อนๆพวกนี้โดยส่วนใหญ่

นัดแนะกันแล้วครับว่า จะไม่ตั้งใจแจกซะเท่าไร เพราะลับหูลับตา ก็กะจะโยนไอ้ใบปลิวหาเสียง

พวกนี้ทิ้ง เพราะอะไรหรือ เพราะว่า โดยส่วนใหญ่ ไม่ชอบแม้วกันอยู่แล้วครับ จากการทำตัวของเค้า

ในฐานนะนายก4ปีซ่อม ของเค้าในสมัยก่อนมันเริ่มโชยกลิ่นเหม็นเน่ามาแล้วไงครับ

แต่ที่ตอบตกลงกันว่าจะไปทำงานให้เพราะเกรงใจเพื่อนคนชวน และอยากได้เงินกัน



ส่วนตัวผมนั้นยังไม่ตบปากรับคำ ยัง2จิต2ใจ เพราะในช่วงนั้น ผมได้โทรกลับบ้าน

และเคยได้คุยกับคุณพ่อของผม ถึงเรื่องที่ท่าน เพิ่งลาออก

จากการเป็น กกต.จังหวัดแห่งหนึ่ง เหตุผลที่พ่อบอกผมก็คือ พ่อทำงานไม่สะดวก

เพราะกกต.คนอื่นโดนซื้อตัวไปหมดแล้ว ส่วนตัวพ่อผมนั้น ไม่ยอมโดนซื้อครับ

ผมเลยพอรู้ความเลวของพวกนี้อยู่บ้าง ถามว่าตอนนั้นถึงขั้นเกลียดไหม

ไม่ครับ แค่ไม่ชอบ แต่ตอนนี้ บอกตรงๆเกลียดครับ เพราะความเลว โกงกิน

ใช้ประชาชนเป็นเครื่องมือ บ่อนทำลายชาติ จ้องล้มล้างสถาบัน



ก่อนที่ผมจะตัดสินจว่าจะแจกใบปลิวไหมนั้น เพื่อนคนอื่นๆก็มาชักจูงว่าไปเหอะไปด้วยกัน

ไอ้คนชวนก็มากดดันว่า ช่วยเพื่อนหน่อยเหอะวะ ไปกันเยอะ กรูได้ทำงานได้ตามเป้า

ที่ได้รับมอบหมาย จากความกดดันอย่างหนัก ผมเลยตัดสินใจถามไอ้คนชวนให้แน่ใจอีกครั้งว่า

แค่เดินแจกใบปลิวหาเสียงนะ ไม่ต้องไปเดินขบวน หรือ ไปเจอพวกคนใหญ่คนโตในพรรค

แล้วเดินตามตูดพวกนั้นใช่ไหม (เพราะว่าผมไม่ต้องการเป็นเครื่องมือทางการเมืองไปมากกว่านี้

แค่แจกใบปลิวก็รู้สึกไม่ดีแล้ว เพราะตอนนั้นผมเริ่มไม่ชอบแม้วแล้ว) คำตอบคือ ใช่

แค่แจกๆๆ แต่ไปตามสถานที่ ที่คนอยู่เยอะๆหลายๆแห่งเท่านั้น แต่ที่สำคัญให้ใส่ชุดนิสิตเต็มยศ

ผู้ชายก็อย่าใส่ยีนต์ ให้ผูกเนคไท ผู้หญิงก็แต่งตัวให้เรียบร้อย อย่านุ่งสั้น เอาให้น่าเชื่อถือ

ประมาณนั้น ผมเลยคิดเออเอาว่ะแค่นี้เอง ไม่ต้องทำไรมาก ผมเลยตัดสินใจไป

เพราะเกรงใจเพื่อนคนที่ชวน และที่สำคัญ บอกตรงๆด้วยความที่ตอนนั้นยังเป็นวัยรุ่น

และเป็นแค่นิสิต การที่หาเงินด้วยตัวเองได้หลักหมื่นในตอนนั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ



วันสองวันแรกที่ผมไป ใช่ครับตามที่เพื่อนคนชวนพูดทุกอย่าง แจกใบปลิวหาเสียง

พวกผมก็แจกจริงบ้าง แอบหย่อนทิ้งถังขยะบ้าง ตอนแจกก็บอกให้เลือกเบอร์อื่นบ้าง

คนรับแจกใบปลิวก็งงๆบ้าง ฮ่าๆ ก็ประมาณนี้หละครับ แต่ในแปลกใจเล็กน้ิอย

คือที่สถานที่ ที่มารวมตัว ก่อนแยกย้ายไปทำงานเนี้ย มันไม่ใช่มีแค่พวกผม

แต่มีนิสิตจาก 3มหาลัย คือ จุฬา ธรรมศาสตร์ เกษตร ผมมารู้ตอนหลังว่า

อีก2มหาลัยที่นอกเหนือจากพวกผมนั้นก็มีลูกๆหลานๆของคนใกล้ชิดแม้ว

ไปชักชวนมาแบบเดียวกับพวกผมนี้แหละ




งานที่พวกผมทำนั้นมันสบายมากๆครับ ก่อนเริ่มแจกใบปลิวหาเสียง ก็มีอาหารว่าง

ก็พวก ขนม น้ำส้ม การบินไทยบ้าง KFCบ้าง แมคโดนัลบ้าง S&Pบ้าง และไม่ใช่

แค่ให้กินแค่ชิ้นสองชิ้นนะครับ คือจะกินเท่าไรกินเลย ไม่อั้น แถมให้เอากลับบ้าน

หรือไปทานระหว่างแจกใบปลิว ด้วยก็ได้ ทำงานวันละ 3-5 ชั่วโมง อาหารว่าง

วันละ2มื้อ พอแจกเสร็จ ก็พาไปเลี้ยงอาหารดีๆหรูๆก่อน แยกย้ายกลับ

และรายได้ที่ได้รับต่อวัน ก็วันละ 1500-3000 บาท แล้วแต่ชั่วโมง

ทำงานของวันนั้นๆ ส่วนตัวผมก็ดีใจนะครับที่ตอนนั้น วัยขนาดนนั้น

ได้เงินเท่านั้น แถมอาหารการกินชั้นดี แต่อีกใจ เริ่มไม่สบายใจ พอหวนกลับมาคิด

ขนาดเราคนเดียวยังได้เท่านี้ ถ้ารวมๆคนที่มาทำงานทุกคนแล้ว

วันนึงพวกนี้มันเสียค่าใช้จ่ายเท่าไร ไม่อยากจะคิดเลย เอาแค่พวกนิสิตจาก3มหาลัย

ก็ร่วมๆ100คนต่อวันแล้ว ไหนจะพวกทีมงานของพวกเค้าอีกละ




ไม่อยากจะคิด กับแค่การช่วยหาเสียงเพียงแค่นี้ เสียเงินขนาดนี้

และนี้เป็นเพียงแค่กลุ่มเล็กๆที่พวกเค้ามาจ้างให้ทำงาน หาเสียง

ไหนจะต้องซื้อเสียง ซื้อส.ส. ซื้อกกต. .......................

พวกเค้าจะต้องเสียเงินกันอีกเท่าไรเนี้ย

แล้วถ้าพวกเค้าจะได้กลับไปเป็นนายก และจัดตั้งรัฐบาล

จะเอาคืนขนาดไหน ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ





ผมเริ่มไม่สบายใจครับ แต่ตอนนั้น ที่ยังไปเดินแจกใบปลิวให้พวกเค้าอยู่

คือ เงิน จริงๆครับ ผมยังตัดกิเลสที่อยากจะได้เงินไม่ได้

ตอนนั้นผมจำได้ว่า ผมกลับหอพักไปในวันที่เริ่มเดินแจกใบปลิววันแรก

ผมไม่สบายใจผมเลยโทรไปปรึกษาพ่อ และเล่าให้ท่านฟังทั้งหมด

ว่าไปทำอะไรมาบ้าง ท่านไม่ห้ามผม ที่จะไปทำต่อ

ท่านบอกว่า เรื่องการเมือง เรื่องเลือกตั้ง ลูกจะชอบ จะเลือกใคร พ่อไม่ว่า

มันเป็นสิทธิของลูก แต่ท่านพูดมาประโยคว่า


"ลูกคิดว่า พวกที่ใช้เงิน ซื้อทุกอย่าง เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจในการบริหารประเทศ มันจะนำพาประเทศไปในทิศทางไหนกันแน่ สักวันลูกจะเห็นด้วยตัวเอง"




ครับในเมื่อพ่อไม่ห้ามผมเลยตัดสินใจที่จะแจกใบปลิว แลกเงินต่อ

เพราะทนกับกิเลสตัวเองไม่ไหว และหลังจากนั้น

ผมจำได้ในวันนั้น พวกผมเลิกเรียนเสร็จก็ได้ไปที่จุดรวมตัว

ก่อนทำงานเหมืิอนเดิม ขณะที่นั่งทานของว่างที่พวกเค้าแจกอยู่นั้น

วันนี้แปลกกว่าวันอื่น เพราะมีพวกทีมงานเค้าเดินมาบอกว่า

วันนี้เราจะไปด้วยกันทั้งหมด(นิสิตทั้ง3มหาลัย) ไม่แยกกันไป

เดียวเราจะขึ้นรถบัสไปกัน ผมเริ่มงงๆ เอ๊ะจะไปไหนกันหว่า





เลยจะหันไปถามไอ้เพื่อนคนที่ชวน แต่มันหายหัวไปไหนไม่รู้

สักพักมันเดินกลับมา พวกผมเลยไปรุมถามรายละเอียด

สรุปก็คือ จะมีคนใหญ่คนโตในพรรค มาเดินหาเสียง

เลยจะให้รวมตัวไปเดินแจกใบปลิวตามหลัง

นั่นไงว่าแล้ว อย่างที่ผมกลัวแต่แรก คือการไปเดิน

ตามตูดพวกนักการเมืองขี้โกงพวกนี้ แต่ผมก็ปล่อย

เลยตามเลยเพราะหลวมตัวมาแล้ว







และแล้วหลังจากที่นั่งรถบัสมาลงที่สถานที่แห่งหนึ่ง

ทีมงานก็ให้ลงมาจัดขบวนต้อนรับ คุณหญิง.......และคณะ

ประชาชนก็แห่มาต้อนรับกันใหญ่ เพราะตรงเขตนั้น

เป็นเขตส.ส.เก่าของพวกเค้า ต่อจากนั้น พวกเค้า

ก็เดินหาเสียง และให้พวกผมเดินตามคอยแจก

ใบปลิวหาเสียง และเสียงที่ผมได้ยินจากโทรโข่ง

ของคนใหญ่คนโตในพรรคประโยคหนึ่ง มีใจความประมาณว่า




"พ่อ แม่ พี่ น้อง นิสิตนักศึกษาเหล่านี้ เป็นนิสิตนักศึกษา จาก จุฬา ธรรมศาสตร์ เกษตร เต็มใจ อาสามาขอช่วยพวกเราหาเสียง"



ผมก็เลยถึงบางอ้อ ว่าทำไมถึงได้จ้างมาแค่3สถาบัน

(ไม่ได้ยกยอมหาลัยตัวเองว่าดีหรือมีชื่อเสียงที่สุดในประเทศหรอกนะครับ

แต่ตอนเอ็นทรานซ์ เด็กที่จะเข้า3สถาบันนี้ได้ ต้องมีคะแนนสูงพอสมควร

และในความคิดของผมที่ผมเข้าใจก็คือเหมือนพวกเค้าจะให้ประชาชน

ได้รับรู้ว่า พวกเด็กรุ่นใหม่ที่มีการศึกษา เต็มใจและ อาสามาช่วยพวกเค้า

และอยากให้พวกเค้าได้บริหารประเทศต่อไป)





และหลังจากผมได้ยินประโยคนี้และพอเข้าใจถึงจุดประสงค์ของพวกเค้า

ในความคิดของผม(ผมก็ไม่ทราบว่าที่ผมเข้าใจนั้นมันถูกต้องไหมนะ)

ผมเลยตัดสินใจว่า หลังจากวันนี้ ผมจะไม่มาทำงานนี้ให้พวกเค้าอีก

เพราะผมไม่อยากตกเป็นเครื่องมือแบบนี้ และผมก็ไม่ชอบการหลอกหลวง

ของพวกเค้าที่บอกว่า เต็มใจ และขออาสามาช่วย จริงๆแล้วเต็มใจอะเต็มใจ

เพราะเงินที่พวกเค้าเอามาล่อ แต่ไม่เคยขออาสาเลย แบบนี้มันไม่ถูก เหอๆ




หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้ไปอีกเลย 3วันที่ผมไปทำได้มาน่าจะประมาณ6พันกว่าบาท

ส่วนเพื่อนๆคนอื่นลองถามๆดู พวกที่ทำแต่ต้นจนจบ ก็ได้กัน เป็นหมื่นๆแหละครับ




และนับจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผมได้แต่คิดเสียใจที่หลงผิดกับเงินที่พวกเค้ามาล่อใจ

ผมไม่น่าไปหลงร่วมมือกับพวกทำลายชาติบ้านเมืองพวกนี้เลย






ผมเลยย้อนกลับไปคิดถึงคำที่พ่อผมพูดเิอาไว้ ที่บอกว่าสักวันผมจะเห็นเอง

ครับผมเห็นแล้ว ทุกวันนี้บ้านเมืองแตกแยก ประชาชนโดนใช้เป็นบรรไดไปสู่อำนาจ

สถาบันถูกนำมาลบหลู่ เสื้อแดงพวกที่ได้รับเงินหาเรื่องเค้าไปทั่ว เผาบ้านเผาเมือง

ตำรวจหาคนที่เป็นกลางแทบไม่ได้ และต่อไปนี้ประเทศจะย่ำแย่ไปจนถึงเมื่อไหร่กัน





คิดแล้วก็เศร้าๆๆจริงๆประเทศไทย..................................................

หลังจากประมวลภาพทั้งหมดแล้ว ผมสรุปได้ดังนี้
เพื่อนๆคิดเห็นว่าไงบ้างครับ



คนรักในหลวงแค่มาชุมนุมให้กำลังใจครู
ถ้าคนเสื้อแดงไม่ยกพวกไปปะทะ จะมีเรื่องมั้ย?

บ้านไม่เป็นบ้าน เมืองไม่เป็นเมือง นี่มันโลกอะไรของมัน?

แผ่นดินเหมือนบ้านเก่าผุๆหลังหนึ่งเต็มไปด้วยรูโหว่ทั่วไปหมด

เสาหลัก ยังคงค้ำจุนตัวบ้านอยู่ภายนอกก็ดูดีก็งาม แต่เปลือก

แกนทรุดโทรม บ้านหลังนี้คือแผ่นดินของผม ส่วนแผ่นดินของ

เหล่านักการเมืองมีแต่กิเลสที่ตัดไม่ขาด กิเลสก็เหมือนปลวก

ที่คอยกัดกินเสาหลักของแผ่นดิน เสาหลักเมื่อผุแล้วจะซ่อมให้ดี

ยังไงก็คือบ้านที่ใกล้พัง จะสร้างบ้านขึ้นมาใหม่ก็ต้องลงเสาหลักต้นใหม่

แต่ว่า "บางคนขี้เกียจไม่ยอมย้ายออก"

"บางคนทะนงตนว่าเป็นปราชญ์คอยอาสาซ่อมบ้านแต่มองการณ์ไม่ไกล"

"โจรก็พยายามแก่งแย่งจ้องยึดครองบ้านเสียเอง"

ยิ่งทำให้คนในบ้านกลายเป็นวิญญาณเฝ้าซากปรักหักพัง

"แผ่นดินกำลังขาดแคลนคนที่บังคับให้คนย้ายออก ไม่ได้ขาดผู้มีคุณธรรม

ที่ไม่รู้จักมองการณ์ไกล"

เสียดายที่ครั้งก่อนคนที่มีกำลังย้ายคนออกจากบ้าน

ดันหน่อมแน้ม ปัญญานิ่ม ไม่เด็ดขาด พอได้อำนาจกลับใช้ไม่เป็น

ไล่โจรไปได้แต่กลับไม่รู้จักเปลี่ยนแปลงไล่คนในบ้านเพื่อสร้างบ้านใหม่ด้วย

พอสุดท้ายโจรพาน้องสาวกลับมาครองบ้านก็ดันไปจูบปากปรองดองกับโจรด้วย

เสียดายที่ครั้งที่แล้วคนดีๆได้ครองบ้าน แต่เหนื่อยยากลำบากไล่พวกสมุนโจร

ที่มันกำลังเผาบ้านเผาเมือง พวกโจรมันก็คอยตามรังควาญป่วนไล่ทำร้าย

จนตอนนี้มันก็ยังทำให้คนดี เป็น "ฆาตกร 90 กว่าศพ"

คำว่า "ปฏิวัติ" ต้องทำจากรากฐาน ผู้เป็นอุปสรรคต้องถูกถอนรากถอนโคน

ไม่ใช่แค่ "จำกัด" สิทธิ์โจร แต่ยังให้มันคอยป่วนอยู่หลังบ้าน

โจร กับ ผู้มีคุณธรรมใครบ้างมือไม่เปื้อนเลือด

"ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร"

ต้องใช้ "ยาแรง" จริงๆสักครั้ง กับพวกโจร แล้วลงมือ

"ลงเสาหลัก ปลูกบ้านใหม่"

ขอระบายเพียงเท่านี้ จากความรู้สึกล้วนๆ

ใครไม่ชอบไม่เห็นด้วยก็แสดงความคิดเห็นได้เต็มที่ครับ

ใครมีมุมมองอื่นๆก็อยากรับฟังครับ