blue

ที่ สว เขาแถลงออกมา ผมว่า ความกดดันมันไปอยู่ที่ รัฐบาล กับ พวกเสื้อแดง

ที่ชุมนุมกันอยู่มากกว่า แต่ กปปส กลับพยายามเอามากดดันตัวเอง

เขาเดินสาย หาความชอบเหมือนที่อภิสิทธิ์ทำ เพียงแต่ทำมากกว่าอภิสิทธิเยอะ

เพราะมีทั้ง กองทัพ นักธุรกิจ สื่อมวลชน สถาบันการศึกษา ฯ ทุกภาคส่วนล้วนเห็นด้วย

กับสิ่งที่ สว ทำ ที่เหลือก็คือ รัฐบาล กับ กลุ่มเสื้อแดงเท่านั้นที่ยังไม่ยอมมาคุยด้วย 

ถ้ารัฐบาล และเสื้อแดงปฏิเสธ ก็เท่ากับเป็นส่วนน้อยของภาคประชาสังคมแล้วนะ

สิ่งที่ กปปส ควรทำก็คือ รอดูไปก่อน ระหว่างรอดูไปก่อนนี่ ก็ควรให้ทนายความไปร้องศาล

ขอให้ยกเลิกหมายจับไปพลาง ๆ ก่อนดีกว่า จะได้ไม่กดดันมาก

ทำประชามติเรื่องนายกคนกลาง ก็เหมือนไปจุดชนวนให้เกิดความแตกแยกทั้ง

ประเทศนั่นแหละ เพราะมันจะเกิดการไปปลุกระดมกันอย่างกว้างขวางกว่าที่เป็นอยู่

ปัจจุบัน

ประเด็นมันอยู่ที่ว่า เสื้อแดงที่ชุมนุมอยู่ ตอบตัวเองได้หรือเปล่าว่า ไม่ต้องการนายก

ที่วุฒิสภาดำเนินการ เพราะรักประชาธิปไตย หรือต้องการรักษาสถานะภาพของ "ติ่ง"

ที่นายกปู ทิ้งไว้เพื่อขวางการพัฒนาของประชาธิปไตย 

ตั้งแต่ระบอบทักษิณ เข้าอุปถัมภ์ตำรวจได้หมดตั้งแต่หัวยันหาง บรรดาเจ้าพ่อที่ทำ

ธุรกิจสีดำ สีเทา ทั้งหลายแหล่ก็ถูกบีบ ถูกเคล้น ให้มาสยบอยู่ใต้อุ้งตีนทักษิณแต่เพียง

ผู้เดียว ชูวิทย์ ก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้น เพราะก่อนมาเล่นการเมือง ชูวิทย์ก็เคยเป็นผู้

อุปถัมภ์ตำรวจรายหนึ่งเหมือนกัน มีการสร้างป้อมให้ตำรวจอยู่ ติดนามสกุลตนเอง

ตัวเบ้อเริ่มไว้เป็นหลักฐาน

ชูวิทย์ขัดแย้งกับตำรวจจนเป็นข่าวใหญ่ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ น่าจะมีสาเหตุ

มาจากถูกบีบถูกเคล้นนี่แหละ และน่าจะถูกตามรังควาญตลอดมา อาจเป็นเหตุให้ต้อง

ตัดสินใจเข้าสู่การเมือง เพื่อใช้เป็นเกราะป้องกันการถูกรังควาญ

เมื่อเข้าสู่การเมืองได้แล้ว ก็น่าจะคิดตีเมืองขึ้นคืน โดยใช้วิธี แฉ ตำรวจโดยเฉพาะ

เรื่อง บ่อน ซึ่งจะว่าไปแล้วเรื่องที่ชูวิทย์เอามาแฉนั้น ใคร ๆ เขาก็รู้ทั้งนั้น เพียงแต่

ว่า รู้แล้วไม่รู้จะทำยังไง ผิดกับชูวิทย์ที่อาศัยความเป็นนักการเมือง แฉ ออกมาให้

เป็นข่าว พร้อมโชว์ความเป็นนักปราบปรามทุจริตของตนเองไปด้วย จึงไม่น่าแปลก

ที่เรื่องที่ชูวิทย์ แฉ ออกมา จะเกี่ยวข้องกับตำรวจซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ที่มันน่าแปลก

ก็คือ ทำไม แฉ แล้วเงียบ แฉ แล้วหาย

เหตุผลประการหนึ่งก็น่าจะเป็นเพราะ ต้องการแค่ แฉ เพื่อเป็นการปรามลักษณะว่า

"รู้นะโว้ย อย่ามายุ่งอะไรกับข้ามากนะโว้ย ยุ่งมาก ๆ เดี๋ยว พ่อด แฉ ดะ"

การ แฉ ครั้งใหญ่ก็น่าจะเป็นเรื่อง โรงพัก นั่นแหละ เพราะงานนี้ ชูวิทย์ มองว่าตำรวจ

คือจำเลย แต่บังเอิญมันผิดแผนเพราะ เป็ดเหลิม เฟอะฟะ เข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรือ เห็นว่า

เป็นเรื่องสมัย ปชป ก็หลับหูหลับตาคว้าไปเล่นเป็นประเด็นทางการเมืองทันที โดยสั่ง

สมุนคู่ใจ ธาริต เดินหน้าเต็มที่ กะเอา ปชป ให้อยู่หมัด

ธาริตก็ไวทายาท ระดมแด๊นเซอร์ ออกเดินสายสอบตำรวจหาหลักฐานทันที แต่ยิ่งสอบ

ดูเหมือนหลักฐานมันจะเบนไปหาตำรวจเรื่อย ๆ จึงต้องเปลี่ยนเป้าไปเป็นผู้รับเหมาแทน

จนชูวิทย์ต้องออกมาโวยวายว่าน่าจะมีการเบี่ยงเบนประเด็น ซึ่งธาริตก็สวนกลับทันทีด้วย

ความอาจหาญว่า ไม่ว่าสอบถึงใครก็ไม่ไว้หน้าทั้งนั้น ร้อนถึง ผบ ตร ต้องออกมากระแอม

ผ่านสื่อว่า เฮ้ย ทำอะไรให้เกียรติกันบ้างนะโว้ย ธาริตถึงกับสะดุ้ง รีบปิดปากปิดคดี สั่งฟ้อง

ผู้รับเหมาไปเลย

ผมมองว่า เรื่อง แฉ ของชูวิทย์ นั้น เป็นเรื่องระหว่างตัวเขากับตำรวจซะส่วนใหญ่และเป็นการ

แฉ ในลักษณะ ปราม ไม่ใช่แฉเพื่อเอาเรื่องเอาราวอะไร

เรื่อง ชูวิทย์ กับ กปปส และ ปชป ถ้าเราสังเกตุดูจะเห็นว่าในช่วงแรก ๆ ที่ กปปส ชุมนุม ชูวิทย์

จะเขียนในเฟซบุ๊ค ลักษณะไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้เขียนตำหนิอะไรมากมาย ซึ่งพอเข้าใจได้ว่า

ชูวิทย์เข้ามาสู่การเมืองเพราะหวังความเป็น สส ในการคุ้มครองตนเอง ย่อมไม่เห็นด้วยกับ กปปส

แน่นอน แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็มีพฤติกรรมเหมือนเหยียบเรือสองแคม เพราะไม่เห็นด้วยกับการ

กระทำ แต่กลับไปร่วมด้วยในระยะแรก ๆ ซึ่งเป็นไปได้ว่า เพราะเขามองว่ามันมีมวลชนจำนวนมาก

นั่นแหละ

ปัญหามันก็เลยเกิด เพราะมวลชนจำนวนหนึ่งไม่พอใจในพฤติกรรมเหยียบเรือสองแคมของเขา มองว่า

ชูวิทย์เป็นพวกตีกินมวลชน จนเกิดการทะเลาะเบาะแว้งกันขึ้น และก็บานปลายมาจนถึงการกล่าวหากัน

อย่างเป็นเรื่องเป็นราวทางเฟซบุ๊คของเขาอยู่ในปัจจุบัน

ประเด็นนี้ ผมมองว่า มันเป็นเรื่องการชิงมวลชนของนักเลือกตั้งอย่างชูวิทย์มากกว่า เพราะถ้ามวลชนมองเขา

ในแง่ไม่ดี เลือกตั้งคราวหน้าอาจ วืด การจะไปบอกมวลชนว่าเขาเป็นคนดีเลิศประเสริฐศรี ก็คงไม่มีใครอยากฟัง

สู้เตะตัดขา กำนัน กับ ปชป ซึ่งถือว่าเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ในการเลือกตั้งไปเรื่อย ๆ ดีกว่า พฤติกรรมคล้าย ๆ สนธิ

แหละครับ ต่างกันตรง สนธิ เตะตัดขา เพื่อให้มวลชนกลับไปเชื่อเขา แต่ ชูวิทย์ เตะตัดขาเพื่อให้มวลชนกลับไป

เลือกเขา

ผมกลัวว่าชาวอาเซียนจะดูหมิ่นดูแคลน ว่าไม่รู้จักกาละเทศะ...

อย่าไปกลัวครับ เพราะเขาดูหมิ่นดูแคลนมานานแล้วครับ

ถ้าได้ฟังที่ท่านสุรินทร์ พิศสุวรรณ อดีตเลขาธิการอาเซียนพูด

ท่านบอกว่าบทบาทของรัฐบาลในการประชุมนานาชาติ มันไม่มี

ความเป็นผู้นำอะไรเลย ไปนั่งประชุมเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าเขา

พูดเรื่องอะไรกัน ไม่มีข้อเสนอ ไม่มีความเห็น นั่งเฉย (เหมือนหมา

หงอย อันนี้ผมพูดเอง)

เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปกลัวอับอายขายหน้าอะไรอีกแล้ว เพราะที่ผ่าน

มามันก็สุด ๆ แล้ว

ผมมองว่า สมาชิกวุฒิสภา เขามองว่าการเลือกประธานวุฒิ ฯ  นี่มันเป็นอำนาจของเขา

นั่นแหละ

การเปิดประชุมตาม ม 132 ( 2 ) เขาก็ดำเนินการไปตามนั้นแล้ว ไม่มีอะไรขัดกับรัฐธรรมนูญ

ส่วนการเลือกประธานนี่ เขามองว่ามันเป็นอำนาจของเขา และเป็นเรื่องภายในที่เขาต้องทำ 

เมื่อที่ประชุมมีมติให้เลือกประธาน เขาก็เลือกกันไปตามมติที่ประชุม ส่วนรัฐบาลซึ่งเป็นฝ่าย

บริหารมองว่าไม่น่าจะถูกต้อง มองว่าเป็นการทำเกินเลย ม 132 ( 2 )  ก็มีสิทธิ์ส่งเรื่อง

ให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยได้ เพราะเป็นอำนาจของนายกเหมือนกันที่จะส่งให้ศาลรัฐธรรมนูญ

วินิจฉัย เว้นเสียแต่ว่า รัฐบาลจะทำนิ่งเฉย แต่ใช้วิธีโจมตีทางหน้าสื่อแทน ซึ่งรู้สึกว่าจะเป็น

แนวทางเดียวที่รัฐบาลนี้ถนัดที่สุด ที่ไม่ถนัดก็คือขึ้นศาล เพราะขึ้นทีไรไม่ถูก ปลด ก็ติดคุก

จนต้องมาตั้งโต๊ะปฏิเสธอำนาจศาลทุกที คุณจาฤก ว่าไม๊

มาตรา 3 มาตรา 7  มันอยู่ในรัฐธรรมนูญ และที่เขากำลังคิดทำกันอยู่หลายกลุ่มนี่

ก็เพื่อให้มันเป็นไปตามวิถีทางตามรัฐธรรมนูญที่มันควรจะเป็น มันไม่ใช่ว่า อยู่ดี ๆ

ไปยื่นถวายฎีกา เพราะถ้าเป็นแบบนั้นแหละ ที่เขาเรียกว่า ไปกดดัน

สนธิพูดเรื่องนี้ รู้หรือเปล่าว่า กำนัน เขาจะทำอย่างไร แต่ที่แน่ ๆ หลวงปู่ อาจารย์

ของสนธิเองนั่นแหละโดนเต็ม ๆ แต่ก็น่าแปลกที่บรรดาสาวก (ตอนนี้ไม่รู้สาวกของ

ใครกันแน่) นั่งเป่านกหวีด ปี๊ดป๊าด แสดงความพออกพอใจกันมากอยู่เหมือนกัน ไม่รู้

ว่าอนาคตมันจะเหมือนเสื้อแดงไหมเนี่ยะ ประเภทพอใจคนพูดแต่ไม่สนใจเนื้อหาที่พูด

บอกให้เขาท่องนโมตลอดเวลาว่า ไม่เอานักการเมือง ขอให้พวกมึงลงนรกไป

ตรงนี้ก็ต้องขอยืมคำของสนธิเองมาถามว่า แล้วยังไง

คิดจะอยู่แบบ เกาหลีเหนือ ตลอดชีวิตหรือยังไง

การยึดอำนาจของทหารนั้นมันเป็นเรื่อง กำปั้นทุบดิน ถ้าสนธิ กำหมัด แล้วทุบลงไปยังไงมัน

ก็โดนดิน มันไม่มีผิดหรอก (อย่าทุบลงไปในน้ำก็แล้วกัน)  เรื่องแบบนี้ใคร ๆ มันก็พูดได้

แม้แต่เจ้า Phat ศิษย์เอกของสนธิก็พูดได้ เพราะมันไม่ได้ใช้สติปัญญาอะไรในการพูดเลย

ไอ้ที่มันเป็นปัญหาคาราคาซังอยู่นี่ ก็เพราะเขาพยายามใช้สติปัญญาในการคิดไง ว่าทำ

อย่างไรจะหลีกเลี่ยง เรื่องที่ไม่ใช้สติปัญญาแบบสนธิได้

ผมว่า คนเขียนนี่ มันส่อเจตนานะ บอกว่าอภิสิทธิ์ไปลอกของกำนันมายกกะบิเลย

ต่างกันตรงเอามาใส่ถ้อยคำสำนวนใหม่ ดูแล้วยังไม่กล้าหักดิบกับกำนัน

ไอ้ที่เขียนมาเนี่ยะ ต้องการอะไร ต้องการให้อภิสิทธิ์ทะเลาะกับกำนัน ว่างั้นเถอะ

ผมว่าถ้าจะมีการขุดรากถอนโคนระบอบทักษิณจริง ๆ คงไม่พอแล้วละครับ คงต้องขุดรากถอนโคน

พวก แก๊งค์เสี้ยม นี้ด้วยนะ

กลุ่มของสันติอโศกเขาถือศีลกินมังสะวิรัตครับ เขาไม่กินเนื้อ ถ้าจะไปหา

อะไรอร่อย ๆ กิน ต้องไปกลุ่มอื่นครับ เพราะกลุ่มนี้เขากินแต่ผัก และมันก็

ไม่ใช่อาหารเหลือจากวัดอะไรหรอกครับ เขากินของเขาอย่างนั้นเป็นปกติ

ของชีวิตครับ เขากินเพื่อให้ร่างกายอยู่ได้ ไม่ได้กินเพื่อความอร่อยเหมือน

คนทั่วไป ถ้าจะไปหาอะไรกินอร่อย ๆ ต้องไปกลุ่มอื่นครับ แต่ถ้าจะไปถือศีล

ฟังธรรม ก็ไปกลุ่มนี้แหละครับ

มันอยู่ที่ว่า คุณสมพร จะไปทำไรครับ

ดูแต่ละคอมเมนท์แล้ว ส่วนใหญ่เป็นการตอบโต้เรื่องการให้ย้ายสถานที่ชุมนุมมากกว่า

ไม่ได้ตอบโต้เกี่ยวกับการที่ พันเอกท่านนั้นถูกทำร้าย จึงคงไม่น่าถึงกับเป็นซอมบี้อะไร

หรอกครับ น่าจะแค่ใช้คำพูดที่ไม่น่าเหมาะสมไปบ้างเท่านั้น

ถ้าจะถามว่าเรามาถึงวันนี้ได้อย่างไร คงต้องตั้งคำถามกับรัฐบาลแล้วละครับ เพราะรัฐบาล

มีหน้าที่ดูแลความสงบเรียบร้อย ดูแลทุกข์สุขของประชาชน แล้วเหตุการณ์แบบนี้มันเกิด

ขึ้นได้อย่างไรครับ

ทำไมการชุมนุมต้องมีการตั้งสิ่งกีดขวาง มีกระสอบทรายเป็นบังเกอร์ มีประเทศไหนบ้างครับ

ที่การชุมนุมเรียกร้องโดยสงบ สันติ แต่ผู้ชุมนุมต้องทำเครื่องป้องกันตัวไม่ให้ถูกทำร้ายจาก

ฝ่ายรัฐบาล

ผมอยากให้ จขกท ไปตั้งคำถามกับรัฐบาลครับ ว่าพฤติกรรมของรัฐบาลที่ทำให้ประเทศชาติ

เดินมาถึงจุดนี้ เขาเรียกว่า พฤติกรรมของ ซาตาน หรือเปล่า

แนวทางของอภิสิทธิ์ มันคือแนวทางที่ กำนัน และ กปปส เรียกร้องในช่วงการชุมนุม

ระยะแรก ๆ นั่นแหละ แต่มันจะเป็นการเรียกร้องที่ไม่มีรายละเอียดว่าโดยวิธีการแล้ว

มันจะต้องทำอย่างไร ส่วนใหญ่จะพูดว่า นายกต้องลาออกไป เพื่อให้เกิดสุญญากาศ แล้ว

ใช้มาตรา 7 ตามรัฐธรรมนูญ

เพราะฉะนั้น ที่อภิสิทธิ์ทำ มันก็คือ หยิบตรงนั้นนั่นแหละมาแจกแจงรายละเอียดวิธีการว่า

ถ้ามันจะเป็นไปได้ มันควรจะทำอย่างไร

ประเด็นของปัญหาก็คือ กปปส ชุมนุมมายาวนาน มันมีเหตุการณ์ผ่านเข้ามาในการชุมนุม

มากมายหลายเรื่อง ทำให้ต้องก้าวข้ามจุดเดิมที่เรียกร้องไปแล้ว

รัฐบาลซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบบริหารประเทศดูแลทุกข์สุขของประชาชน แต่ไร้สำนึกของความ

เป็นรัฐบาลที่ต้องรับผิดชอบ มุ่งแต่จะเกาะติดอำนาจเพราะมองว่าถ้าลงจากอำนาจเมื่อใด สิ่งที่

ตนเองเคยทำผิดคิดชั่วเอาไว้ อาจย้อนกลับมาเล่นงานเอาได้ จึงพยายามเดินหน้าเข้าสู่อำนาจ

อย่างเดียว

เพราะฉะนั้น การที่อภิสิทธิ์ออกมานำเสนอความคิดในช่วงนี้ เพราะมองเห็นความขัดแย้งที่มันอาจ

นำไปสู่ความรุนแรงได้ เพราะทุกฝ่ายล้วนพูดเหมือนกันว่า ไม่อยากให้เกิดความรุนแรง ในขณะที่

รัฐบาลที่ไร้สำนึกความรับผิดชอบกลับปลุกระดมประชาชนในลักษณะยั่วยุให้เกิดความรุนแรงอยู่

ตลอดเวลา ซึ่งยังไม่นับพวก เสี้ยม พวกยุแยงตะแคงรั่ว ที่คอยนั่งยุแหย่ ในลักษณะกัลยาณมิตร

ให้ประชาชนลุยกับรัฐบาลแบบแตกหัก หรือสนับสนุนให้ทหารออกมายึดอำนาจอยู่เป็นระยะ ๆ

ทางออกที่อภิสิทธิ์เสนอมาจึงไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เสียทีเดียว เพราะรัฐบาลที่เป็นตัวปัญหาหลัก

ถึงแม้ว่า จะไม่รับข้อเสนอของอภิสิทธิ์ แต่ก็ต้องไปเจอกับด่านของศาลรัฐธรรมนูญ และ ปปช อีก

ด่านหนึ่ง ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้นอาจต้องนำมวลชนที่ปลุกระดมไว้ออกมาปะทะกับประชาชนที่ชุมนุมอยุ่

ที่อภิสิทธิ์เสนอแนวทางนี้ ก็เป็นเหมือนการระงับเหตุก่อนที่มันจะเกิดการลุกลามบานปลายนั่นแหละ

แต่มันก็ขึ้นอยู่กับจิตสำนึกที่เหลือน้อยเต็มทนของรัฐบาลนี้เท่านั้น

ส่วนกรณีของหลวงปู่นั้น ผมมองว่า มันยังไม่ใช่เวลานี้ครับ เหมือนกรณีของ คณะรัฐบุรุษนั่นแหละ เพราะ

วิธีการของรัฐบุรุษ และวิธีการของหลวงปู่ ไม่ใช่วิธีการระงับเหตุ แต่เป็นวิธีการเมื่อเหตุมันเกิดไปแล้ว

จึงจะนำมาใช้เท่านั้น

มันมีจุดอ่อนตรงที่ นักการเมืองไม่รู้ว่าจะไปสนับสนุนอย่างไรมากกว่า ครับ

ความจริงเขาก็มีนโยบายสนับสนุนอยู่นะครับ เห็นหน่วยราชการโดยเฉพาะ

หน่วยงานด้านเกษตรกรรมนี่ จะเยอะหน่อยที่เข้าไปสนับสนุน แต่มันเป็นการ

เข้าไปสนับสนุนในเรื่องของ รูปแบบ มากกว่า เช่น เขาทำนาอยู่ ก็เข้าไปสนับสนุน

ว่า ถ้าเขาจะอยู่ได้โดยมีรายได้พอกินพอใช้ ไม่ควรทำนาอย่างเดียวควรทำแบบ

ไรนาสวนผสม อะไรทำนองนั้นแหละ

ดูแล้วมันก็ได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้าง แต่ที่ไม่ได้ผลนั้น มันไม่ใช่เพราะรูปแบบมันไม่

ถูกต้อง รูปแบบนั้นมันถูกต้องแต่คนที่ทำไม่มีจิตสำนึกในเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง

เพราะนิสัยเหมือนเดิม เคยฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม ใช้จ่ายเกินตัวอย่างไร ก็ใช้อยู่อย่างนั้น

เคยเล่นหวยเล่นแชร์ กินเหล้าเมายาอยู่อย่างไรก็กินอยู่อย่างนั้น เปลี่ยนแค่รูปแบบ

การทำนาเท่านั้น แบบนี้ยังไงมันก็ไม่พอเพียงครับ

เศรษฐกิจพอเพียง มันเป็นเรื่องของจิตสำนึกครับ เศรษฐี ร้อยล้าน พันล้าน หมื่นล้าน

ก็ใช้ชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียงได้ คนจนดักดานก็ใช้ชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียงได้

ไม่ใช่จนดักดานแต่ใฝ่ฝันฟุ้งเฟ้ออยากได้รถเบนซ์ มาขับ หรือรวยล้นฟ้า แต่ งกแบบขี้

ไม่ให้หมากิน แถมยังเอารัดเอาเปรียบคนอื่นอยู่ตลอดเวลาแบบไอ้เหลี่ยม ถ้าคิดแบบนี้

มันก็ไม่ใช่เศรษฐกิจพอเพียง

ที่สำคัญก็คือ ข้าราชการที่จะออกไปส่งเสริมชาวบ้านให้เขาใช้ชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียง

ก็ต้องเข้าใจก่อนว่าจะไปส่งเสริมเขาอย่างไร เพราะเท่าที่เห็นส่วนใหญ่จะเอารูปแบบไปให้

แต่จิตสำนึกไม่เปลี่ยน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องยากครับ เพราะข้าราชการเองก็ยังไม่ใช้ชีวิตแบบ

เศรษฐกิจพอเพียงเลย แค่นางยิ่งลักษณ์ออกนโยบายรถคันแรกมาเท่านั้น ก็วิ่งไปจองกันจน

เป็นหนี้หัวโตอยู่ทุกวันนี้แหละครับ

ความจริงแล้ว สิ่งที่กำนันทำ สิ่งที่หลวงปู่ทำ สิ่งที่อภิสิทธิ์ทำ มันคือเรื่องเดียวกัน

นั่นแหละ เพราะคำตอบมันจะไปออกที่มาตรา 7  เหมือนกัน มันต่างกันตรงวิธีการ

เท่านั้น

สิ่งที่อภิสิทธิ์เสนอ มันคือประชาธิปไตยครับ เพราะมันจะเกิดขึ้นได้จริง รัฐบาลต้อง

ร่วมมือ เพราะฉะนั้นไม่มีอะไรที่ไม่เป็นประชาธิปไตยอย่างที่ วราเทพ พยายามบิดเบือน

ทำไม รัฐบาล ต้องร่วมมือ ถ้ารัฐบาล มีสำนึกเหมือนนักการเมืองในประเทศที่เขาเจริญแล้ว

ก็ลองมองย้อนกลับไปดูพฤติกรรมของตนเองครับ ว่าคุณทำอะไรมาบ้าง คุณควรมีสำนึก

ให้ความร่วมมือตามแนวทางของ อภิสิทธิ์ไหม หรือคุณจะดันทุรังแบบไม่มีสำนึกความ

รับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น แต่มุ่งจะแสวงหาอำนาจที่คุณอ้างว่าเป็นประชาธิปไตยไม่ว่าจะเกิด

อะไรขึ้นกับประเทศชาติและประชาชน

ผมยังถอยจากการเมืองได้นับรวมเป็น 2 ปีนะครับ

ผมว่า จขกท อ่านดี ๆ ครับ อย่าผลีผลาม ทำป้ายปรักปรำเขา

เห็น พิธีกร บนเวทีประกาศอยู่นะครับว่า อยากให้แสดงความเห็นไปว่า เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย

แต่ผมมองว่าอย่าไปวิตกกังวลเลยครับ เพราะเรื่องแบบนี้มันเป็นความรู้สึกของคนที่มีความจงรักภักดี

เทิดทูนพระมหากษัตริย์ เป็นชีวิตจิตใจ เมื่อเขารู้สึกว่ามันมีปัญหาที่เขาไม่สามารถแก้ไขได้เอง สิ่งแรก

ที่เขานึกถึงก็คือ ในหลวง ก็คล้าย ๆ กับ คณะรัฐบุคคลของ ท่านพลเอกสายหยุดนั่นแหละครับ

ที่เราเห็นอยู่นี่ เพราะมันปรากฎเป็นข่าว แต่ที่ไม่เป็นข่าว ก็มีอีกเยอะครับ ผมเคยเห็น เขียนจดหมายถึง

ในหลวงให้ช่วยหางานให้ทำยังมีเลย ซึ่งถ้าเรามองอยู่ในสถานะของเรา เราอาจมองว่าเรื่องแบบนี้มัน

ไม่ค่อยจะเหมาะสม แต่ในความรู้สึกของเขามันไม่ใช่ครับ เขาคิดว่าในหลวงคือพ่อของเขา เมื่อเดือดร้อน

อะไรก็วิ่งหาพ่อ ซึ่งความจริงแล้วมันเป็นความรู้สึกเดียวกันกับที่เขาปกป้องในหลวง เมื่อมีใครมาบังอาจ

จาบจ้วงนั่นแหละครับ เพียงแต่กลับด้านกันระหว่าง ขอความช่วยเหลือ กับ ปกป้อง เท่านั้น

ส่วนพวกล้มเจ้านั้น ผมว่าอย่าไปให้ความสำคัญครับ ถ้าแหลมเข้ามาผิดกฎหมายก็ว่ากันไปตามกฎหมาย

แต่ถ้าทำเฉี่ยวไปเฉี่ยวมา อย่าไปให้ความสำคัญครับ เพราะพวกนี้แค่เราให้ความสำคัญกับสิ่งที่เขาทำ

เขาก็ถือว่าสิ่งที่เขาทำประสบความสำเร็จแล้ว

เรื่องอ๊อกฟอร์ดดีลนี่ มันเขียนของมันอยู่คนเดียวนั่นแหละ แต่พอมันไม่ตรง

กับที่อภิสิทธิ์ทำ มันก็มาบอกว่า หลังจากอ๊อกฟอร์ดดีล ล้มเหลวไม่เป็นท่า อภิสิทธิ์

ต้องรับผิดชอบลาออกจากหัวหน้าพรรค

จะขำมัน หรือสมเพช มันดีเนี่ยะ มันเต้าข่าวไม่ตรงกับที่เขาทำ ยังไม่สำนึก หาว่า

เขาทำล้มเหลว จะให้เขาลาออกจากหัวหน้าพรรคอีก

แล้ว พลเอกประยุทธ์ ก็จบ อ๊อกฟอร์ด เหมือนกันหรือ เพิ่งรู้นะเนี่ยะ