ปัญหาความเหลื่อมล้ำ พุดไม่ยาก แต่คนที่คิดว่าตนเลื่อมล้ำยากที่จะเข้าใจ เช่น
1. ครอบครับเพื่อนผม โคตรจนเลย ข้ามน้ำข้ามทะเล มาจากจีนแท้ๆ เงินทองไม่ต้องพูดถึง การศึกษาไม่จบหรอกเพราะคนจีนจะเอาไรโอกาสไหนมาเรียน หนีเรือมาก็กินข้าวต้ม อมก้อนหินคลุกเกลือ แต่สุดท้ายเก็บหอมริบ สร้างตัวเป็นเจ้าของบริษัท มีเงินเลี้ยงลูกสบาย แต่ตัวเขาเองก็อดออม การที่ลูกเขาสบาย มัีโอกาศสูง มันเหลือล้ำจริงหรือไม่ คนที่เลื่อมล้ำคงคิดแต่เพียงว่า ก็เพราะเขารวยหนิ โทษฟ้า วาสนา สุดท้ายลงเอยด้วยการบูชาคนคนมีเงิน
2. ครอบครัวตัวเอง พ่อและพี่สาวก็เดินเท้าจากภาคอีสาน มาต่อรถเพื่อนั่งเข้ามาหางานในกรุงเทพ (นี่ไม่ได้โม้) เพราะสมัยก่อนเหมือนในหนังแหละ เดินตามทางเกวียนค้าขาย กว่าจะมีรถราเข้ามาได้ก็ต้องใช้โคราชเป็นจุดต่อ มีเงินไม่กี่บาท ก็มาเริ่มทำงานโรงงาน รับจ้างแม่บ้านคนใช้ สุดท้ายคนเรามันพัฒนากันได้ ก็เป็นหัวงานในโรงงานไป ส่วนป้าๆ ก็เก็บหอมรอมริบเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเอง จากที่ต้องเช่าบ้าน ก็มีบ้านตัวเอง ที่นามรดกตกทอดก้ไม่เคยขาย เพราะยังมี 2 ตีน สมัยนี้ที่บ้านๆ ว่างๆ ก็ยังกลับไปทำงาน รอข้าวโตก็กลับไปเกี่ยวมากินกันเอง แล้วคนที่บอกอยู่ชนบท รัรทดค้นแค้นใจ คิดอะไรกันอยู่ ในเมือง โอกาสมีทุกคนเท่ากันหมดบนโลกนี้แหละ ทำไมไม่ตั้งคำถามละว่า คนบางคนจนชิพหาย ยังอดทนส่งลูกได้จบเป็นหมอมีเงินทองร่ำรวย
3. ข้างบ้านผมรวย แต่ก็มาจากชนบท เป็นเด็กบ้านนอกจริงๆ เชื่อได้เลย แต่อดทนขยันมาก มีรถราบ้านช่อง 2 หลังติดกัน ลูกเรียนสบาย แต่เป็นเสื้อแดง แล้วก็บอกว่า เพราะสังคมไม่เข้าใจคนจน เอาใจคนรวย อะไรก็เหลื่อมล้ำ ต้องทักษิรเท่านั้นชาติเจริญ แต่ผมก็งงกว่า ในช่วงที่เขารวยมาได้ ทักษิณยังเป็นวุ้น แล้วเจารวยมาเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่ตัวเอง? ประเภทนี่ก็โคตรงง....
บาง ครั้งคนเรามันก็คิดไปเอง ขาดทั้งไอเดีย ทั้งความกล้าหาญ ความมั่นใจ โอกาสทางการศึกษา และการเรียนรู้ด้วยตัวเอง บางครั้งมันก็ตีโจทย์ถึงการสร้างเนื้อตัวไม่ได้หมด แต่ก็สร้างขึ้นในรุ่นหลานได้ บางคนโทษฟ้าดินยังไงก็แบบนั้น แทนที่จะส่งเสียให้เรียนดี คิดดี ก็สนับสนุนมันให้ขี่แมงกะไซต์ไปตีตามงานวัด ถูกจับแล้วจับอีก หรือเกณฑ์ทหารติดเป็นลมยังกะจะพาลูกไปตาย จนสุดท้ายมันก็เป็นวงกลมที่หมุนเวียนแค่นั้น
อันนี้ผมพูดในมุมมองของ ผมนะครับ ว่า วันหนึง คุณรู้จักสร้างตัวเองได้ ดันตัวเองให้ดีขึ้นมาได้ ประชานิยมอะไรวันนั้นมันเป็นแค่ผลพลอยได้ในชีวิตและอาจจะเป็นคำตอแหลของพวก นักการเมือง ผมคิดเองเออเอง บนปัจจัยเท็จจริงว่า คนไทยบางส่วน (มาก) ขาดความกล้าหาญและความทะเยอทะยานในการถีบตัวเองจริงๆ มันเลยไม่เหมือนฝรั่งมั่งค่าที่แบบว่า วันนึงขอทานจะกลายมาเป็นคนรวย กูจะจนก็อย่ามาเรียกว่าจน เพราะเขายังมีอีโก้ นิทานแบบนี้ไทยมีเล่าไม่รู้จบจากสังคมส่วนใหญ่ และก็เป็นจริงไม่รู้กี่ราย แต่ทำไมบางคนชอบจังที่จะนั่งถอนหายใจ แล้วบ่น... ใช่สิ เรามันคนเขามัน "เกิดมารวย" มันก็ไม่ใช่ทุกคนจะเกิดมารวยหมดนี่หว่า คิดกันไปเอง....
สรุป คนว่าเราต้องปฏิรูปตัวเองก่อน จะไปขอความช่วยเหลือจากใคร...ทุกวันนี้เราๆ ยังเห็นตายายเดินขายขนม ไม้กวาด มากมาย ถามว่าแม้จะได้ไม่กี่บาท แต่เขาเลือกที่จะทำหากินมากกว่านั่งขอและคิดเอาเองว่าจะมีนักการเมืองมาช่วยหรือเปล่า...มันขาดการสนับสนุนการเรียนรู้ด้วยตนเองจริงๆ การศึกษาก็ดี ถ้าทุกคนที่ได้เรียนดีทั้งหมด แต่เรียนไปแล้วไม่รู้จักการประยุกต์และเรียนรู้ ก็เหมือนเรียนแล้ว จบมาก็นอนขี้เกียจอยู่บ้านแล้วบ่นว่าตกงาน 555
- เช never die and บางสิบหมื่น like this