UncleSam

พวกดมขี้จนสมองฝ่อ

 

  คุณโทนี่ เปี๊ยนไป๋

 

  ใช้คำอะไรไม่รู้น่าขยะแขยง ทนไม่ได้ ไม่อยากได้ยิน

 

  เข้าใจมั๊ย คำว่า " ขี้ " น่ะ    

  สำหรับปูนะคะ ส่วนตัวมีคติประจำใจว่า

 

  " SILENCE  IS  GOLDEN (FLOWER) " ค่ะ

  LIKE  ให้เพราะ ใจเราตรงกัน  (เชียร์คุณชายเหมือนกัน) 

 ถามหน่อย เบอร์ 17 นี่ใครหรือฟะ ?

 

 ไม่รู้จริงๆ

  หลายคน ณ.ที่นี้ มีวิจารณญาณและความฉลาดมากพอ

 

  ข้อสอบข้อนี้เค้าไม่ต้องการ ติวเตอร์ เหมือน ไอ้โง่ บางตัว

  " สำนักงานส่งกำลังบำรุง สตช เป็น หน่วยงานที่ทำสัญญาจ้าง "

 

  อ่านแล้วพิจารณาเอาเอง 

 

 http://news.thaipbs....-ปีไม่แล้วเสร็จ

 

 

 ว่า ควรจะถาม ปชป หรือ สตช

ขอร่วมแบ่งปันประสบการณ์ของตัวเอง ในเรื่องที่ยังหาข้อพิสูจน์ไม่ได้ครับ

ประมาณ 25ปีก่อนตอนมัธยมต้น ช่วงปลายปิดเทอมฤดูร้อน ปกติพ่อผมจะพาลูกชายไปเที่ยวป่าปีนเขาเป็นประจำ

ตอนขึ้นเขาน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ตอนลงบางทีต้องนั่งแล้วไถลลงมา บังเอิญผมโดนหนามเกี่ยวก้น กลับมาบ้านไม่ได้สนใจ

แผลมันอักเสบกลายเป็นฝี ต้องไปหาหมอใกล้บ้านเพื่อผ่าฝีออก หมอให้ยาแก้แผลอักเสบ(ซัลฟา) ปรากฏว่าผมแพ้

ยาตัวนี้อย่างหนัก ผื่นขึ้นเต็มตัว ปวดท้องแบบสุดๆ ที่บ้านต้องรีบพาผมไปส่งโรงพยาบาล แต่เตียงที่โรงพยาบาลเต็มพอดี

ต้องไปนอนหอพักพีสาวที่เป็นพยาบาลก่อนเพื่อรอเตียง ตอนหัวค่ำ ระหว่างซ้อนรถพี่สาวเพื่อที่ไปหอพักจะผ่านตึกคนไข้ชาย

ผมเหลือบขึ้นไปเห็นพระอยู่สามสี่รูปยืนรอบเตียงๆหนึ่ง แต่ไม่ได้สนใจอะไร วันต่อมาผมก็ได้เตียงที่ตึกนั้น

ผมต้องนอนให้น้ำเกลืออย่างเดียว (เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก) แล้วเย็นวันนั้นคุณยายผมมาเยี่ยม เอาพระมาให้ผมใส่เพราะ

รู้ว่าผมกลัวผีประเภทขี้ขึ้นสมอง แต่ไม่มีคนมาเฝ้าไข้ตอนกลางคืนเพราะมีพี่สาวคอยดูอยู่แล้ว

อย่างที่บอกว่าการนอนให้น้ำเกลือเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ ผมก็คุยกับคนไข้เตียงข้างๆบ้าง บางทีญาติคนไข้ก็เข้ามาคุยมาถามบ้าง

แต่มีคนไข้รายหนึ่งนอนอยู่ตรงข้ามกับเตียงผมเป็นเด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกัน มีแม่มาเฝ้าตลอดทั้งวันทั้งคืน เด็กคนนี้

เขาจะร้องโอดโอยตลอด ผมถามแม่ของเขาว่าเป็นโรคอะไร แม่เด็กคนนั้นบอกว่าเป็น พยาธิปากขอ

ระหว่างที่ผมอยู่ที่โรงพยาบาล ผมก็จะคุยกับสองคนแม่ลูกนี้ตลอด ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์.....

ผมนอนให้น้ำเกลืออยู่สี่ห้าวันอาการเริ่มดีขึ้น หมอก็ให้ถอดสายน้ำเกลือออกได้ แต่ต้องนอนดูอาการต่ออีกวันสองวัน

ถึงตอนนั้นอาการเด็กคนนั้นอาการก็ดีขึ้นเช่นกัน และบังเอิญคุณหมอก็ให้ผมและเด็กคนนั้นกลับบ้านได้วันเดียวกันอีก

แล้วเหตุการณ์ที่ผมยังคาใจมาจนถึงปัจจุบันก็เกิดขึ้นจนได้ ในคืนก่อนที่จะออกจากโรงพยาบาลนั่นเอง.....

อาจจะเป็นเพราะความสะเพร่าของผม ที่เย็นวันนั้นตอนอาบน้ำ ผมถอดพระที่ใส่อยู่วางกองรวมกับชุดคนไข้ที่ผมใส่แล้ว

แต่ลืมหยิบพระมาใส่ตอนอาบน้ำเสร็จ แถมยังโยนชุดคนไ้ข้ที่มีพระวางอยู่ลงในตะกร้าที่มีชุดของคนไข้อื่นๆ อีกต่างหาก

ระหว่างเดินกลับมาที่เตียงนึกออกได้ เลยกลับไปรื้อตะกร้าดูก็เจอ แต่ก็โดนทับโดยชุดคนไ้ข้อื่นไปแล้ว ผมหยิบพระมาใส่

แต่รู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก หลังจากนั้นก็เดินกลับไปที่เตียงแล้วก็เข้านอน

คืนนั้น...ผมตื่นขึ้นมาตอนดึกไฟในตึกดับหมดแล้วและคนไข้คนอื่นๆ ก็หลับกันหมดแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเป็นเวลาเท่าไร

เห็นแต่แสงไฟจากห้องที่พยาบาลกำลังอยู่เวรสามสี่คนไกลๆ ความรู้สึกและสติผมยังเป็นปกติ แต่ตัวผมกลับเดินไปที่เตียง

ของเด็กที่นอนอยู่ตรงข้าม ผมหยุดอยู่ที่ปลายเตียงของเขาแล้วยื่นมือไปดึงผ้าห่มที่เด็กคนนั้นห่มอยู่ ผมดึงแรงขึ้นๆ จนกลายเป็นกระชาก

จนแม่ของเด็กคนนั้นตื่น เธอร้องห้ามผมแต่ผมก็ยังกระชากแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเธอตะคอกเสียงดังว่า "ไป" ตัวผมตอนนั้นค่อยๆหันไปมอง

ที่เธอ เธอก็ไล่ผมดังขึ้น "ไป...กลับไป" แล้วผมก็หันกลับค่อยๆเดินไปที่เตียงช้าๆ ก็ยังได้ยินเสียงเธอไล่ตามหลังมา

จนกระทั่งผมกลับไปนอนที่เตียง ขอย้ำว่าผมรู้สึกตัวตลอด ได้ยินทุกคำพูดตั้งแต่ตื่นขึ้นมาจนถึงตอนเดินกลับไปนอน แต่ทุกการกระทำ

ที่ผมทำไปในตอนนั้นผมไม่สามารถบังคับตัวผมเองได้เลย จนตื่นมาในตอนเช้าวันที่จะได้ออกจากโรงพยาบาล...

ผมตื่นแต่เช้าเพราะอยากกลับบ้านแย่แล้ว จำเหตุการณ์เมื่อคืนได้ลางๆ ผมอยากจะถามแม่ของเด็กคนนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็

ไม่ยอมคุยกับผมอีกเลย ผมก็เลยไม่กล้าที่จะกล่าวลา จนกระทั่งที่บ้านมารับ ระหว่างเดินออกจากตึกคนไข้ชาย มีเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล

ร้องขอทางขณะที่กำลังเข็นเตียงคนไข้อย่างเร่งรีบ โดยคนไข้ที่ร้องโอดโอยอยู่บนเตียงก็คือ เด็กที่นอนอยู่ตรงข้ามผม ที่จะได้กลับบ้าน

วันเดียวกับผมนั่นเอง กลับมาถึงบ้านไม่กี่วันผมก็สามารถจำเหตุการณ์ในคืนนั้นได้ทั้งหมดจนถึงทุกวันนี้

จากเหตุการณ์ที่เล่ามาทำให้มีข้อสงสัยที่ยังคาใจผมอยู่หลายเรื่อง

เตียงคนไข้ที่มีพระยืนอยู่รอบๆ ในวันแรกที่ผมเข้าโรงพยาบาลคือ เตียงที่ผมนอน...

อยากถามแม่ของเด็กคนนั้นว่า ผมทำสิ่งเหล่านั้นจริงหรือเปล่า ถ้่าไม่ เธอเห็นเป็นใคร...

หลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาลแล้ว เด็กคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง... ผมหวังว่าเขาคงยังสุขสบายดี


ยืดเยื้อไปหน่อยคงไม่ว่ากันนะครับ

เข้ามาอ่านกระทู้นี้เป็นครั้งแรก เพื่อจะเปลี่ยนอารมณ์จากเรื่องการเมืองน่าปวดหัว

 

กลับมาเจอเรื่องที่น่าเศร้าของ คุณตะนิ่นตาญี

 

 

   ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียบุคคลสำคัญอันเป็นที่รักของคุณตะนิ่นตาญีและครอบครัวไว้ด้วยครับ

ตอนที่นายอภิสิทธิ์เป็นนายกรัฐมนตรีนั้น นายสนธิ ลิ้มทองกุล แกนนำพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย เคยพูดบนเวทีพันธมิตรฯ ว่า ตอนอยู่ในกองพันทหารราบที่ 11 นายอภิสิทธิ์กับนายศิริโชค โสภา ส.ส.สงขลา พรรคประชาธิปัตย์ ตะไบเล็บให้กัน

 

http://www.manager.c...D=9550000021927

 

พิมพ์เพ็ญ เวชชาชีวะ โชคดีจริงๆ 

 

 

ตอนที่นายอภิสิทธิ์เป็นนายกรัฐมนตรีนั้น นายสนธิ ลิ้มทองกุล แกนนำพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย เคยพูดบนเวทีพันธมิตรฯ ว่า ตอนอยู่ในกองพันทหารราบที่ 11 นายอภิสิทธิ์กับนายศิริโชค โสภา ส.ส.สงขลา พรรคประชาธิปัตย์ ตะไบเล็บให้กัน

 

http://www.manager.c...D=9550000021927

 

พิมพ์เพ็ญ เวชชาชีวะ โชคดีจริงๆ 

 

 

  อิจฉาคุณพิมพ์เพ็ญล่ะซี่

 

  เค้ารู้นะว่าตัวเองแอบปลื้มมาร์คใช่มะ นังแจกเกอลีน อุ๊ย!ไม่ใช่สิ นายแจกเกอร์ 

 " GOOD THINGS COME TO THOSE WHO WAIT "

 

 เข้ามาอ่านกระทู้นี้เสีย LIKE เยอะมาก พับผ่าสิ !!!

 

 

 ใช่ ตงฟางปุ๊ป้าย รึเปล่า ?

ยอมรับว่าเพิ่งเข้ามาดู  สุดยอดมากครับ

 

จะคอยติดตามผลงานต่อๆ ไปของคุณ SPDZ ครับ

ปฏิรูปการเมืองก็เหมือนการราดส้วมนะผมว่า
เราราดส้วมเพราะอยากให้น้ำที่เราคิดว่าน่าจะดีกว่าไปไล่น้ำที่เรามองยังไงมันก็คือน้ำเสียให้หายไป
แต่น้ำที่เราเอามาราดเราคงรับประกันไม่ได้ 100% หรอกครับว่ามันจะสะอาดบริสุทธิ์ถึงขั้นดื่มได้
แต่เราเลือกเพราะวิจารณญาณที่เรามีในเบื้องต้นว่ามันดีกว่านะเราเลยใช้มัน ก็เหมือนกับการตัดสินในเลือกนักการเมืองที่คิดว่าดีในขณะนั้นมาแสดงพลังขับไล่นักการเมืองเลวที่เราเห็นอยู่ทนโท่นั่นแหละครับ แล้วค่อยใช้เวลาพิสูจน์สิว่าน้ำที่เราใช้ราดมันจะเน่าจนกลายเป็นอาจมอีกไป เพื่อเป็นข้อมูลในการตัดสินใจราดส้วมครั้งต่อไป
แต่การเลือกกาช่องไม่ลงคะแนน ผมว่ามันคือการตัดสินใจในทันที่ว่าจะไม่ราดส้วมนะครับ เหมือนความหวังว่าสิ่งน่ารังเกียจนี้จะอัตรธานหายไปเอง แต่เ้ปล่าเลยครับ เพราะเมื่อเราไม่ราดส้วมแล้วสิ่งที่เรารังเกียจก็ยังคงอยู่ต่อไป
อาจมแบบเดิมๆ ก็ยังคงอยู่ต่อไป และนับวันก็รังที่จะเน่าเหม็นรุนแรงมากขึ้นต่อไปนานเท่านานนะครับ

 

เปรียบเทียบไม่ถูก

 

คนโหวตโนเขาเห็นอาจม เขาก็ยี้ ไม่เอา

แต่คนส่วนหนึ่งเขาเอา

 

   

  เอาหรือไม่เอา ยี้หรือไม่ยี้ แต่ตอนนี้ก็ต้องมานั่งดมขี้ด้วยกัน หอมไหมจ๊ะ?

 

 

แล้วมันความผิดของใครล่ะ ?

 

ผิดที่คนไม่เอาขี้ หรือผิดที่คนเอาขี้ ?

 

 

  ผิดหรือไม่ผิด มันขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนว่าขณะนี้รู้สึกอย่างไร สำนึกได้บ้างหรือเปล่า

 

  ไม่สามารถบอกได้ อันนี้รวมถึงไอ้พวกควายแดงด้วย 

 

  ผมก็แค่ถามเฉยๆ เพราะว่าคนนิยมความสะอาด(หรือเปล่า)อย่างคุณ ที่ทนไม่ได้แม้กลิ่่นตด

 

  กลับต้องมาเจอกับขี้ที่โคตรเหม็นเน่า 

แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรถ้า... ค่าแรงทั่วประเทศ 300 แต่ โรงงานต้องปิดตัวลง

 

แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรถ้า... ค่าแรงทั่วประเทศ 300 แต่ คนงานถูกเลิกจ้าง

 

แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรถ้า... ค่าแรงทั่วประเทศ 300 แต่ ไม่มีใครจ้าง

 

 

ตัวอย่างมีให้เห็นแล้วทันที....    หนีความเป็นจริงไม่ได้เช่นกัน

ยังยืนยันคำเดิม " ไอ้ทรราช "